تعیین روابط چندگانه میان اعتماد، خودکارآمدی فردی و جمعی اعضای هیئت علمی‌ دانشگاهها

هدف از این پژوهش بررسی روابط چندگانه میان متغیرهای اعتماد، خودکارآمدی عضو هیئت‌علمی‌ و خودکارآمدی جمعی‌ اعضای هیئت‌علمی‌‌ در دانشگاههای منتخب دولتی شهر اصفهان بود. فرضیات پژوهش بر مبنای مطالعه روابط مؤلفه‌های اعتماد، مؤلفه‌های خودکارآمدی عضو هیئت‌علمی‌‌ و خودکارآمدی جمعی تدوین و بررسی شد. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری شامل کلیه اعضای هیئت‌علمی‌ دانشگاههای منتخب دولتی شهر اصفهان، جمعاً به تعداد 1541 نفر بود. حجم نمونه با استفاده از روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای متناسب با حجم نفر محاسبه شد و تعداد 261 نفر در این پژوهش شرکت کردند. برای جمع‌آوری اطلاعات از سه ابزار پرسشنامه استاندارد اعتماد اعضای هیئت‌علمی‌ و پرسشنامه‌های محقق ساخته خودکارآمدی عضو هیئت‌علمی‌ و خودکارآمدی جمعی استفاده شد. پایایی هر سه مقیاس با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ به ترتیب 81/0، 83/0 و 89/0 محاسبه و داده‌ها با استفاده از روشهای آمار استنباطی رگرسیون و مدل معادلات ساختاری تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد به طورکلی، اعتماد و خودکارآمدی عضو هیئت علمی ‌بر خودکارآمدی جمعی تأثیر دارد و میان مؤلفه‌های اعتماد و خودکارآمدی عضو هیئت‌علمی رابطه پنهان و میان اعتماد و خودکارآمدی جمعی و خودکارآمدی عضو هیئت‌علمی ‌با خودکارآمدی جمعی روابط مثبت و معنادار وجود دارد. براساس مدل معادله ساختاری میزان پیش بینی خودکارآمدی جمعی از طریق اعتماد و مؤلفه‌های آن 70/0=Gamma و توسط خودکارآمدی عضو هیئت‌علمی و مؤلفه‌های آن 12/0=Gamma بود. شاخصهای برازش مدل نشان داد که مدل پژوهش از برازش نسبتاً خوبی برخوردار است.