تعیین رابطه خودزنی و اختلال شخصیت در سربازان

مقدمه: اختلالات روانی علت مهمی از بیماری‌ها در میان سربازان می‌باشد و دلیل شایعی برای معافیت از خدمت سربازی بوده است. این مطالعه با هدف تعیین رابطه خودزنی و اختلال شخصیت در سربازان انجام گرفت. روش بررسی: در این مطالعه موردی - شاهدی 30 سرباز مراجعه کننده به درمانگاه یک بیمارستان روانپزشکی (گروه مورد) و 30 سرباز مراجعه کننده به درمانگاه یک مرکز نظامی غیرروانپزشکی (گروه شاهد) به صورت تصادفی انتخاب شدند. افراد تحت مصاحبه بالینی و معاینه روانی قرار گرفتند و اختلالات شخصیت در این بیماران براساس معیارهای DSM-IV-TR تشخیص داده شد. فراوانی خودزنی و اختلال شخصیت در میان این افراد مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: در این بررسی 3/63% از سربازان مورد و 7/6% از گروه شاهد سابقه خودزنی داشتند. 7/56% بیماران روانپزشکی و 20% سربازان شاهد مشخصه‌های اختلالات شخصیت داشتند. بطور کلی در گروه مورد 9/78% از افرادی که خودزنی داشتند در مقابل 2/18% افراد بدون سابقه خودزنی دارای اختلال یا صفات شخصیت کلاستر B بودند که از نظر آماری اختلاف معنی‌داری وجود داشت (002/0=p). این اختلاف در گروه شاهد نیز معنی‌دار باقی ماند (003/0=p). بحث و نتیجه‌گیری: با توجه به ارتباط خودزنی با شخصیت کلاستر B و همچنین تکانشگری بودن این شخصیت‌ها، با بررسی قبل از ورود به خدمت سربازی و شناسایی و درمان پیشگیرانه یا معاف کردن موارد شدید می‌توان از بروز خودزنی و خودکشی جلوگیری کرد.