تعیین دوز بهینه داروی آتورواستاتین به بیماران با استفاده سیستم هوشمند فازی

  سابقه و هدف: امروزه سیستم‌های هوشمند فازی در تجزیه و تحلیل شرایط عدم قطعیت در پزشکی چون تجویز دارو به بیماران کمک موثری به درمان بیماری‌ها می‌کنند. بیماری عروق کرونر سبب تنگ شدن سرخ‌رگ‌های کرونری و عدم خون‌رسانی به عضلات قلب می‌شود. جلوگیری از افزایش چربی خون از مهم‌ترین روش‌های درمانی این بیماری است. مصرف دوز بهینه داروی آتورواستاتین یکی از استراتژی‌های رایج پزشکی در درمان این بیماری است. اما آسیب کبدی یکی از عوارض جانبی مصرف این نوع داروها است. سطح پلاسمای آنزیم کبدی آلانین‌ آمینوترانسفر ( ALT ) علامتی دال بر آسیب کبدی است و به عنوان ملاکی از عارضه جانبی این دارو در نظر گرفته می‌شود‌. هدف این تحقیق، تعیین دوز بهینه داروی آتورواستاتین به بیماران با استفاده سیستم هوشمند فازی بود.   مواد و روش ‌ ها: در این پژوهش دوز بهینه آتورواستاتین با به‌کارگیری سیستم هوشمند فازی در بیماران عروق کرونر با در نظر گرفتن اطلاعات دموگرافیک آن‌ها که سبب بیش‌ترین کاهش LDL سرمی و کم‌ترین عارضه جانبی شود، انتخاب شد. در مدل ما کاهش LDL و کلسترول و نسبت LDL/HDL خون به‌عنوان پیامدهای مثبت دارودرمانی و افزایش ALT خون به‌عنوان عارضه جانبی دارو در نظر گرفته شده‌اند.   یافته ‌ ها: دوز بهینه آتورواستاتین حاصل از این مدل با تجویز چندین پزشک متخصص در شرایط مشابه برای 23 مورد بیمار با دموگرافی مشخص مقایسه شد و در 65 درصد موارد تصمیم‌گیری‌ها با هم مشابه بودند که برای پذیرش در چنین مدلی مطلوب است.   نتیجه ‌ گیری: نتایج دال بر کارایی مناسب این مدل فازی برای تصمیم‌سازی در حد بالینی است. در نتیجه این مدل می‌تواند یک مدل کمک تصمیم‌ساز برای پزشکان و یک راهنمای مناسب برای تعیین دوز دارو برای شرکت‌های داروسازی باشد.