تعیین حساسیت رسوبات دریاچة مهارلو به فرسایش بادی و جهت حرکت گردوغبار حاصل از آن

فرسایش بادى از مهم­ترین فرآیندهاى طبیعى در مناطق خشک و نیمه­خشک است. در سال­های اخیر با خشک­شدن دریاچه­ها و تالاب­ها، تولید گردوغبار از سطح آن­ها در حال افزایش است. دریاچة مهارلو یکی از دریاچه­های شور ایران است که در سال­های گذشته سطح آن در حال خشک­شدن بوده است. هدف از پژوهش حاضر، بررسی حساسیت رسوبات دریاچة مهارلو به فرسایش بادی و تعیین جهت حرکت گردوغبار حاصل از رسوبات دریاچه است. در این پژوهش، بافت رسوبات نمونه­برداری­شده تعیین و با ترسیم گلباد و گل­طوفان جهت حرکت بادهای غالب و فرساینده مشخص و مقدار غلظت گردوغبار منطقه طی یک دوره بررسی شد. نتایج دانه­بندی و هیدرومتری رسوبات نشان داد که بیش از 60 درصد رسوبات تشکیل­دهندة­ دریاچة مهارلو از ذرات سیلت است. همچنین نتایج حاصل از گلباد و گل­طوفان ترسیم­شده از منطقه نشان­دهندة ­این است که جهت حرکت بادهای غالب و نائب غالب، غربی و شمال غربی و باد فرساینده نیز غربی است. بنابراین، با توجه به نتایج حاصل از تعیین غلظت گردوغبار حاصل از دو نمونه­بردار TSP و PM 2.5  از اطراف دریاچه، می­توان گفت که مقدار گردوغبار جمع­آوری­شده ناشی از رسوبات دریاچه بالاتر از حد معمول بوده است. با توجه به جهت باد غالب منطقه، گردوغبار ایجادشده، روستاهای اطراف دریاچه و شهرستان سروستان را بیشتر تحت تأثیر قرار می­دهد. بنابراین با توجه به درصد فراوانی ذرات تشکیل­دهندة رسوبات دریاچة مهارلو و حساسیت زیاد آن­ها به فرسایش بادی، این معضل در آیندة نزدیک متوجه دیگر شهرستان­های استان فارس و حتی استان­های اطراف نیز خواهد شد.