تعیین اندازه منابع انرژی ایستگاه‏ شارژ خوردو الکتریکی با توجه به فاکتورهای اقتصادی

هدف: به‎دلیل افزایش نگرانی‌های زیست‌محیطی، امروزه، جایگزینی وسایل نقلیه الکتریکی با وسایل نقلیه سوختی به‎عنوان راه‏حلی اقتصادی، اهمیت ویژه‌ای پیدا کرده‌‌است. با توسعه به‏کارگیری انرژی‌های تجدیدپذیر و سیستم‌های ذخیره‌ساز انرژی، طراحی ایستگاه‌های شارژ با ترکیبی از این منابع انرژی و امکان تبادل با شبکه برق امری ضروری است. در این مقاله به مسئله طراحی این ایستگاه‌ها، ظرفیت و تعیین منابع تأمین انرژی در این ایستگاه‎ها پرداخته شده ‏است و تقاضای موجود در بازه های زمانی و محدودیت‌های مربوط به ایستگاه شارژ و هر یک از منابع انرژی در نظر گرفته شده‎اند. روش: مسئله پژوهش، در قالب مدل برنامه‌ریزی خطی عدد صحیح به‎منظور بهینه‌سازی هزینه‌های سرمایه‌گذاری و عملیاتی ایستگاه، برای افق زمانی مشخص فرموله شده ‏است. در این مدل، ایستگاه شارژ قابلیت دارد که به‎صورت غیرهم‎زمان انرژی را از شبکه برق شهری خرید و فروش کند. همچنین، هزینه‏ها و درآمدهای آن با در نظر گرفتن فاکتور ارزش زمانی پول در مدل محاسبه شده است. مدل پیشنهادی برای یک مسئله واقعی مربوط به ایستگاه شارژ عمومی در کشور هلند به‏کار گرفته شده و بر اساس سه سناریوی تعریف‏شده و سیاست‏های مختلف، تعداد بهینه پنل‏های سیستم انرژی خورشیدی، باتری‏های سیستم ذخیره‏سازی انرژی و مقدار بهینه انرژی خریداری‏شده از شبکه برق و انرژی فروخته‏شده به شبکه برق در هر بازه زمانی به‎دست آمد و از نظر اقتصادی بررسی شد. یافته‎ها: طبق نتایج به‎دست‎آمده، هر سه سناریو تحت شرایط مختلف، توجیه اقتصادی داشته و سودآور بوده‌اند. نتیجه‎گیری: استفاده از انرژی خورشیدی و باتری‏ها، علاوه‎بر کاهش وابستگی ایستگاه شارژ به شبکه برق شهری، در سودآوری و درآمدزایی بیشتر برای ایستگاه شارژ، نقش کلیدی دارد.