تعیین الگوی کشت بهینه و بازار‌گرایی در شرایط عدم قطعیت در بخش ارژن استان فارس؛ کاربرد مدل برنامه‌ریزی تصادفی دو مرحله‌یی

لحاظ کردن ریسک در تصمیم‌گیری‌های چند مرحله‌یی کشاورزان یعنی از فرآیند تولید تا فروش و بازاریابی محصولات می‌تواند چارچوب بلندمدتی برای محققان و سیاست‌گذاران برای مدیریت درآمدی کشاورزان به‌ویژه در کشور‌های درحال توسعه فراهم نماید. با این روی‌کرد، مطالعه‌ی حاضر به بررسی الگوی تولید و به دنبال آن میزان خودمصرفی و فروش محصولات کشاورزی دشت ارژن استان فارس در شرایط نبود حتمیت آب و هوایی پرداخته ‌است. بدین منظور سه مدل برنامه‌ریزی قطعی برای تحلیل کوتاه مدت شرایط سال عادی، خشک‌سالی و ترسالی و نیز یک مدل برنامه‌ریزی تصادفی دو مرحله‌یی برای تحلیل بلند مدت همه‌ی حالت‌های بالا بسط یافت و به کار رفت. نتایج نشان داد که در کوتاه مدت و در صورت وجود اطلاعات آب و هوایی کامل و درست در زمان تصمیم‌گیری، مدل‌های برنامه‌ریزی قطعی دامنه‌یی از بازده‌های برنامه‌یی را به دست می‌دهند که در آن منطقه از حالت خریدار خالص بودن به فروشنده‌ی خالص بودن تغییر وضعیت می‌دهد. در قیاس با مدل‌‌های قطعی، مدل برنامه‌ریزی تصادفی دو مرحله‌یی امکانی را ایجاد می‌کند که در بلند مدت الگوی کشت منطقه در همه‌ی شرایط آب و هوایی قادر به تامین نیاز خودمصرفی منطقه باشد، و نیز مانده‌یی را برای بازار تامین کند.