تصفیۀ ویژه

زندگی جمعی، انسان را به انجام معاملات و داد و ستد وامی‌دارد و در این خصوص شخص را از دیگری طلبکار و گاهی مدیون دیگری نیز می‌کند. به همین دلیل باید گفت دارایی انسان همواره پالایش‌شده نیست و دیونی را با خود همراه دارد. حال در بعضی مواقع شخص، به پرداخت بدهی‌های خود مبادرت می‌کند، اما گاه بنا بر دلایل گوناگون همانند ورشکستگی یا مرگ، این امر به صورت ارادی شکل نمی‌گیرد. از آ‌نجا که در اکثر این موارد، یا اموال بدهکار کافی نیست یا احتمال بی‌کفایتی آن می‌رود، بیم تزاحم حقوق طلبکاران و پایمال‌شدن حق آن‌ها وجود دارد، به همین دلیل لازم است پالایش در این موارد به‌گونه‌ای ویژه صورت گیرد. از این ‌رو، برای اتخاذ رویکردی برابری‌طلبانه میان طلبکاران در این‌‌گونه موارد، اصولی همچون بی‌طرفی نهاد پالایش‌کننده، هم‌سطح‌کردن بدهی‌ها و وحدت مرجع رسیدگی برای تحقق اصل ذکرشده ضروری است. در تحقیق پیش‌رو، ابتدا، مفهوم تصفیۀ ویژه بررسی و در ادامه، مصادیق آن برشمرده می‌شود. درنهایت، با وجه به این مصادیق، قواعد حاکم بر تصفیۀ ویژه بررسی و تبیین می‌شوند.