تشخیص آنوپلوئیدی ها به وسیله آمنیوسنتز در موارد پرخطر تست غربالگری سه ماهه اول بارداری

مقدمه: تشخیص زودرس ناهنجاری های مادرزادی در اوایل بارداری و ختم آنها می‌تواند از تولد نوزادان معلول که سربار خانواده و جامعه هستند، جلوگیری کند. مطالعه حاضر با هدف تشخیص آنوپلوئیدی‌ ها به وسیله آمنیوسنتز در موارد پرخطر تست‌ غربالگری سه‌ ماهه اول بارداری انجام شد. روش کار: این مطالعه توصیفی- تحلیلی (مقطعی) در سال 1392 بر روی 121 نفر از زنان بارداری که نتایج غربالگری سندرم داون و سایر آنوپلوئیدی های آنها در تست سه ماهه اول بارداری (11 هفته تا 13 هفته و 6 روز) پرخطر قید شده بود و جهت انجام آمنیوسنتز (20-15 هفته) به بخش طب جنین بیمارستان الزاهراء تبریز مراجعه کرده بودند، انجام گرفت. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه‌ای بود که شامل مشخصات واحدهای پژوهش، اطلاعات حاصل از نتایج تست‌های غربالگری سه ماهه اول بارداری و اطلاعات حاصل از آمنیوسنتز (نتایج کاریوتیپ جنین) بود. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 13) و آزمون‌های همبستگی، تست ‌تی و آنووا انجام شد. میزان p کمتر یا مساوی 05/0 معنی‌‌دار در نظر گرفته شد. یافته‌ها:. 11 مورد از جنین‌ها، مبتلا به آنوپلوئیدی بودند که 5 مورد سندرم داون، 3 مورد تریزومی 18 و یک مورد کلاین فیلتر شناسایی شد. بین افزایش خطر سندرم داون و نتایج آمنیوسنتز (0001/0=p) و بین افزایش ضخامت NT و نتایج آمنیوسنتز (04/0=p) ارتباط آماری معنی‌داری وجود داشت. هیچ یک از مشخصات واحدها با نتایج غربالگری در سه ماهه اول بارداری ارتباط آماری معنی‌داری نداشتند (05/0p≥). سن (03/0=p)، تعداد زایمان (047/0=p) و تعداد فرزند زنده (036/0=p) و سابقه آنومالی در فرزند قبلی (001/0=p) با نتایج آمنیوسنتز ارتباط آماری معنی‌داری داشت. نتیجه‌گیری: در مطالعه حاضر آمنیوسنتز از بین موارد پرخطر شناسایی شده توسط تست‌ غربالگری سه‌ ماهه اول بارداری، 10% را به عنوان موارد آنوپلوئیدی تشخیص داد.