تدوین چارچوبی برای تاب‏ آوری معیشت عشایر کوچنده (مورد مطالعه: ایل قشقایی)

الگوی معیشت عشایری در کشور ما در حال حاضر با بحران جدی مواجه است. این در حالیست که اجبار جامعه عشایری برای گذار از معیشت کوچ‏ نشینی تحت تاثیر فشارها و تنش‏ ها پیامدهای نامطلوبی را برای کیفیت زندگی آنان به همراه دارد. اما معیشت عشایری بعنوان بخشی از میراث قومی کشور این قابلیت را دارد که از گردشگری برای تنوع‏ بخشی به اقتصاد خود کمک بگیرد؛ ضمن این‏که، رونق گردشگری عشایری به تنوع محصول گردشگری کشور می ‏انجامد. خط‏ مشی‏ گذاری و برنامه ‏ریزی برای بهره‏ مندی از قابلیت‏ های جامعه عشایری در گردشگری، در گرو حفظ معیشت عشایری و مستلزم شناخت عواملی است که به ارتقای ظرفیت تاب ‏آوری آن خواهد انجامید. با این حال، پژوهش پیرامون تاب‏ آوری معیشت عشایری تاکنون مغفول مانده ‏است. هدف این پژوهش شناسایی عواملی است که به تاب‏‏ آوری معیشت عشایری می انجامد. هم‏چنین، این پژوهش کوشیده‏ تا با مفهوم‏ سازی نظریه چشم ‏انداز ثبات به بسط مبانی نظری تاب‏ آوری معیشت کمک نماید. روش پژوهش، مطالعه موردی ‏است و داده ‏ها از طریق مشاهده مستقیم، مصاحبه نیمه‏ ساختاریافته با عشایر کوچنده ایل قشقایی و مطلعین کلیدی و مطالعه داده های غیرتعاملی (آرشیوی) گردآوری شدند. برای تحلیل مصاحبه ها از روش تحلیل تماتیک استفاده شد. در نهایت، عوامل شکل‏ دهنده تاب‏ آوری معیشت عشایر کوچنده بر مبنای نظریه چشم ‏‏انداز ثبات، در قالب هفت مقوله دسته‏ بندی شدند؛ به طوری که ویژگی‏ های معیشت و عوامل محدودکننده درونی گویای مقاومت؛ عوامل تواناساز درونی بیان کننده گستره، عوامل مرتبط با کیفیت زندگی گویای تزلزل سیستم معیشت و عوامل محدودکننده بیرونی، عوامل تواناساز بیرونی و تغییرات و تنش‏ ها منطبق بر مفهوم پانارشی بود.