تدوین مدل مفهومی توسعه آموزش محیط زیست با ارزیابی عوامل راهبردی

با ظهور پارادایم جدید توسعه از دهه 1970، تفاهم‌نامه‌های منطقه‌ای و بین‌المللی متعددی برای حفاظت از محیط‌زیست در جامعه جهانی منعقد شده است که در این میان بر ضرورت ایجاد و تداوم یک نهضت آموزشی با هدف تغییر رفتار و اصلاح بینش عمومی نسبت به محیط‌زیست، به عنوان مقدمه عمل برای دستیابی به توسعه پایدار تاکید شده است. با وجود تلاش‌های گسترده‌ به‌ عمل آمده در این زمینه، دستاوردها محدود و ناکافی بوده است. بنابراین، ضروری است راهبردهای آموزش محیط‌زیست نیز، تحول و دگرگونی اساسی یابند. هدف از این تحقیق، تدوین مدل مفهومی توسعه آموزش محیط‌زیست کشور از طریق ارزیابی عوامل راهبردی می‌باشد. ابزار تحقیق پرسشنامه و روایی شاخص‌ها با استفاده از نظر استادان و متخصصان مربوطه اعتبارسنجی و پایایی شاخص‌ها با استفاده از فرمول آلفای کرونباخ، 95/0 محاسبه شد. در این تحقیق، با مرور دیدگاه‌های مختلف بین‌المللی، نتایج اجلاس‌ها، کنفرانس‌های جهانی، مطالعات کتابخانه‌ای، بررسی اسناد و مدارک و نیز مصاحبه متخصصان محیط‌زیست، پرسشنامه‌ای در قالب جدول SWOT تهیه شد و جهت وزن‌دهی در اختیار 50 نفر از استادان و نخبگان محیط‌زیست قرار گرفت. نتایج یافته‌ها نشان می‌دهد که کل امتیاز وزن‌دار جدول ماتریس عوامل داخلی 73/2 و در جدول ماتریس عوامل خارجی 61/2 است که اعداد حاصله بیشتر از میانگین (5/2) بوده، یعنی قوت‌ها و فرصت‌ها در توسعه آموزش محیط‌زیست بر ضعف‌ها و محدودیت‌ها غالب می‌باشند و نوع راهبرد حاصل‌شده، راهبرد تهاجمی است. در پایان، جهت توسعه آموزش محیط‌زیست، مدل مفهومی با در نظر گرفتن کلیه عوامل، تدوین و پیشنهاد شده است.