تدوین مدل اضطراب کرونا در دانشجویان براساس حس انسجام و تاب آوری: نقش میانجی حمایت اجتماعی ادراک شده

با توجه به اثرات جبران­ناپذیر اپیدمی کروناویروس بر دانشجویان؛ هدف پژوهش حاضر بررسی نقش میانجی حمایت اجتماعی ادراک-شده در رابطه بین حس­انسجام و تاب­آوری با اضطراب کرونا دانشجویان علوم پزشکی بود. روش پژوهش توصیفی و از نوع معادلات ساختاری بود. جامعه­ی آماری پژوهش حاضر کلیه دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی اردبیل که در سال تحصیلی 99-1398 مشغول به تحصیل بودند را تشکیل می­داد که 300 نفر به‌صورت اینترنتی و از طریق شبکه­های مجازی در پژوهش شرکت کردند. ابزارهای جمع-آوری اطلاعات شامل مقیاس اضطراب بیماری کرونا (علی­پور و همکاران، 1398)، پرسشنامه حس­انسجام فرم 13 ماده­­ای (آنتونووسکی، 1987)، مقیاس تاب­آوری (کانر و دیویدسون، 2003) و مقیاس چند­بعدی حمایت اجتماعی ادراک­شده (زیمت و همکاران، 1988) بود. تجزیه‌وتحلیل داده­ها با استفاده از مدل­یابی معادلات ساختاری و از طریق نرم‌افزارهای Spss23 و  Lisrel8.8انجام شد. براساس نتایج به‌دست‌آمده مدل­ علّی رابطه بین حس­انسجام، تاب­آوری، حمایت­اجتماعی ادراک­شده و اضطراب کرونا دانشجویان براساس شاخص-های مختلف برازش تأیید ­شد. حس­انسجام، تاب­آوری و حمایت اجتماعی ادراک­شده بر میزان اضطراب کرونا دانشجویان اثر مستقیم دارند؛ همچنین حس­انسجام و تاب­آوری از طریق حمایت اجتماعی ادراک­شده بر اضطراب کرونا دانشجویان تأثیر غیرمستقیم دارد (05/0>P)؛ بنابراین، حس­انسجام، تاب­آوری و حمایت اجتماعی ادراک­شده نقش مهمی در میزان اضطراب کرونا دانشجویان ایفا می-کنند و هدف قرار­دادن این سه مؤلفه به‌وسیله درمان­های روان‌شناختی، می­تواند در کاهش اضطراب کرونا دانشجویان مؤثر باشد.