تدوین عوامل، ملاک ها و نشانگرهای ارزشیابی کیفیت مراکز رشد دانشگاهی

این دیدگاه وجود دارد که دانشگاه‌ها از طریق انتقال تکنولوژی باعث توسعه اقتصادی می‌شوند.  ایجاد و گسترش مراکز رشد کسب وکار، بحث­های بی­شماری در زمینه عملکرد آنها و مفید بودن آنها به عنوان ابزاری برای تشویق ایجاد کسب­ وکاری جدید و مشاغل، توسعه اقتصاد محلی و منطقه­ای، تولید ثروت فردی و اجتماعی میان موافقان و مخالفان به راه انداخته است ]1[. با توجه به رشد، اهمیت و تاثیر مراکز رشد دانشگاهی  در توسعه­ی­ اقتصادی از طریق ایجاد ارتباط بین دانشگاه و صنعت، هدف اصلی پژوهش حاضر تدوین عوامل، ملاک ها و نشانگرهایی می­باشد که در ارزشیابی کیفیت مراکز رشد دانشگاهی به کار گرفته شود. این پژوهش با استفاده از روش پیمایشی صورت گرفته و ابزار آن مصاحبه است. بدین ترتیب با 15 نفر از افراد خبره و کارشناس در زمینه­ی مراکز رشد دانشگاهی و ارزشیابی، مصاحبه صورت گرفت. همچنین مقاله­ها و پژوهش­هایی که در تدوین شاخص­های ارزشیابی مراکز رشد تلاش­هایی انجام داده بودند در جهت تکمیل این  پژوهش مورد استفاده قرار گرفت. داده­های حاصل از مصاحبه با استفاده از روش کدگذاری باز، محوری و انتخابی، تجزیه ­و­ تحلیل شده­اند. یافته­های پژوهش در قالب 9 عامل طبقه­بندی شده است. هر عامل شامل تعدادی ملاک می­باشد که در مجموع 32 ملاک ایجاد شد و هرکدام از این ملاک­ها شامل تعدادی نشانگر  می­باشد که در مجموع 237 نشانگر استخراج شد. در این پژوهش سعی شد با توجه  به پژوهش ها داخلی و خارجی انجام شده در زمینه ارزشیابی و تدوین معیارهای ارزشیابی، مجمو عه ای تدوین شود که از جامعیت بیشتری برخوردار باشد.