تخمین مواجهه و خطر بالقوه ناشی از مصرف اردک ماهی (Esoxlucius)، شاه کولی (Chaleaiburnus chaleoide) و کپور محلی (Cyprinus carpio) حاوی سه فلز سرب، کادمیوم و کروم در بومیان حاشیه تالاب انزلی

در این بررسی غلظت سه فلز سمی غیر ضروری سرب، کادمیوم و کروم در بافت عضله سه گونه پرمصرف ماهی در حاشه تالاب انزلی (اردک ماهی، کپور محلی، شاه کولی) با استفاده از روش اسپکتروفتومتری جذب اتمی سنجش شد. بیشترین غلظت فلزات در بافت عضله اردک ماهی و کمترین در شاه کولی مشاهده گردید میانگین غلظت سرب، کادمیوم و کروم در بافت عضله اردک ماهی به ترتیب 06/0±56/2، 04/0±23/0 و 11/0 ±24/1، کپور محلی 44/0± 56/1، 04/0±16/0 و 11/0±82/0 و شاه کولی 30/0 ±28/1، 09/0±10/0و 20/0±52/0 میکرو گرم بر گرم وزن خشک بوده است و رابطه Pb>Cr>Cd در مورد همه گونه ها برقرار بود. میزان مواجهه و خطر بالقوه ناشی از مواجهه با مصرف ماهیان مورد مطالعه با استناد به دستورالعمل سازمان حفاظت محیط زیست آمریکا تخمین زده شد. غلظت فلزات بدست آمده در مقایسه با استانداردهای جهانی در دو گونه اردک ماهی و کپور محلی مقدار سرب (به ترتیب 51/0، 31/0 میکرو گرم بر گرم وزن تر) از استاندارد سازمان بهداشت جهانی (2007) ( 3/0 میکروگرم بر گرم وزن تر) کمی بیشتر بدست آمد و این در حالیست که محتوای دو عنصر کادمیوم و کروم در بافت عضله مقادیری بایین تر از حد استاندارد را نشان داد، همچنین بر طبق نتایج بدست آمده بیشترین میانگین دوز مصرف روزانه به عنصر سرب اختصاص داشت که در گونه اردک ماهی تالاب انزلی مشاهده گردید. با این وجود برآورد خطر بالقوه در بومیان در مورد همه گونه های مورد بررسی مقداری کمتر از 1 را نشان داد که بیانگر این نکته است که مصرف ماهی خطر بالقوه ای را برای مصرف کنندگان به دنبال نخواهد داشت.