تحول در منطقه‌گرایی و ارزیابی جایگاه اتحادیه ملل جنوب شرقی آسیا

در این نوشتار ضمن بررسی و تبیین موانع و چالش‌های اتحادیه ملل جنوب شرقی آسیا، به این پرسش اساسی نیز پاسخ داده خواهد شد که اتحادیه مزبور با توجه به چالش‌های موجود در کدام سطح از منطقه‌ای‌شدن جای می‌گیرد؟ فرضیه‌های مقاله حاضر عبارتند از این که: اعضای اتحادیه آ.سه.‌آن از لحاظ سطح توسعه‌یافتگی تفاوت‌های محسوس و چشمگیری با هم دارند، همچنین اختلافات مرزی و ارضی گسترده‌ای نیز میان بسیاری از آنان حکمفرما است که به‌نظر می‌رسد روی‌ هم‌ رفته، با توجه به تغییروتحولاتی که در روند منطقه‌گرایی رخ داده است، بنیان‌گذاران این اتحادیه را در دستیابی به اهداف و آرمان‌های اولیه‌شان، با چالش‌های اساسی روبه‌رو کند. اما از آنجا که رهبران این اتحادیه توانسته‌اند با درگیر ساختن اعضا در روابط تجاری و اقتصادی گسترده، بر بسیاری از مشکلات و چالش‌های مزبور غلبه کنند ازهمین‌رو، بهترین جایگاهی که می‌توان برای اتحادیه آ.سه.‌آن در میان سطوح پنج‌گانه منطقه‌ای شدن در نظر گرفت، سطح سوم آن، یعنی جامعه منطقه‌ای است که در حدفاصل میان منطقه‌گرایی کلاسیک و نوین قرار دارد. روش پژوهش باتوجه به ماهیت تحقیق، تحلیلی‌ـ‌توصیفی بوده و دامنه آن نیز منطقه جنوب شرقی آسیا را در بر خواهد گرفت.