تحمل نهال‌های اقاقیا (L. Robinia pseudoacacia) و ارغوان معمولی (Cercis siliquastrum L.) به شوری

اقاقیا (L. Robinia pseudoacacia) و ارغوان (Cercis siliquastrum L.) دو گونۀ مناسب برای تولید نهال در نهالستان‌ها و توسعۀ فضای سبز مناطق خشک هستند. پژوهش حاضر پاسخ زنده‌مانی و برخی صفات رویشی نهال‌های گلدانی این دو گونه را تحت تأثیر تنش شوری بررسی می‌کند. آزمایش به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی و در چهار تکرار صورت گرفت. نهال‌های دو گونه با محلول کلرید سدیم به‌مدت 90 روز در مکانی مسقّف در چهار سطح شوری 0، 5، 10 و 20 دسی‌زیمنس  بر متر آبیاری شدند. از نظر بیشتر پارامترهای رویشی، اقاقیا نسبت به ارغوان پاسخ بهتری به شوری تا 10 دسی‌زیمنس بر متر نشان داد. در شوری 20 دسی‌زیمنس بر متر، نهال‌های اقاقیا دارای زنده‌مانی بیشتری نسبت به ارغوان بودند (به‌ترتیب 45 و 30 درصد). در هر دو گونه، زنده‌مانی در شوری 10 دسی‌زیمنس بر متر بیش از 50 درصد بود؛ اما در شوری 5 دسی‌زیمنس بر متر دچار کاهش نشد و همچنان 100 درصد بود. با توجه به اینکه اغلب صفات رویشی در برخی غلظت‌های شوری کاهش یافتند، به‌ویژه از نظر زنده‌مانی می‌توان تحمل نهال هر دو گونه را تا آستانۀ شوری 5 دسی‌زیمنس بر متر گزارش کرد. بدین ترتیب، تولید آنها در بسترهای شور (تا 5 دسی‌زیمنس بر متر) نهالستان‌های مناطق خشک کشور امکان‌پذیر است. پژوهش‌های مشابه در مراحل رویشی بالاتر،  قدرت تحمل به شوری بهتر این دو گونه را برای توسعۀ فضای سبز و احیای مناطق خشک کشور که دارای خاک‌های شور هستند نمایان خواهد ساخت..