تحلیل کارکرد توافق عدم رقابت در روابط تجاری

حفاظت از منافع در تعاملات تجاری، دغدغه اشخاص و بنگاه­ها بوده و آنها کوشیده­اند از ابزارهای گوناگونی که در اختیار دارند برای این منظور بهره گیرند. توافق یا شرط عدم رقابت از وسایل کارآمدی تلقی می­شود که با توجه به کارکرد خاص آن در بازداری سایرین از انجام فعالیت­های تجاری مشابه به خصوص در غیاب مقررات قانونی صریح، می­تواند طیف متنوعی از منافع تجاری از جمله اسرار تجاری، شهرت تجاری، فهرست مشتریان، آموزش­های ارائه شده به مستخدمین، مهارتهای خاص و منحصر به فرد مستخدمین، و علائم و اسامی تجاری را در مناسبات تجاری مختلف تحت حمایت قرار دهد. این مقاله در صدد آن است که، ضمن اشاره­ای اجمالی به مفهوم توافق عدم رقابت، با مطالعۀ موازین قانونی، آراء حقوق­دانان و آخرین آراء قضایی در نظام­های حقوقی مختلف، به تحلیل ابعاد کارکردی آن در حمایت از منافع مشروع قانونی در تعاملات تجاری پرداخته و نشان دهد که، به رغم دیدگاه رایج، با لحاظ قابلیت­های ویژه و مقاصد توافق عدم رقابت، نباید گسترۀ کارکرد آن را به منافع یا روابطی خاص محدود نمود.