تحلیل و بررسی تکنیک‌های حمله الکترونیکی علیه رادارهای مونوپالس

سامانه‌های راداری مدرن با استفاده از تکنیک‌های پیشرفته راداری و به‌کارگیری همزمان مقدورات دفاع الکترونیکی مؤثر و مدرن، تهدیدی جدی علیه سامانه‌های تهاجمی هواپایه گردیده است. اثرگذارترین و پرکاربردترین تکنیک ردیابی، تکنیک ردیابی مونوپالس است که در حال حاضر اکثر سامانه‌های راداری از جمله S-300، S-400، پاتریوت و... از این روش استفاده می‌کنند. خواص ذاتی این نوع تکنیک ردیابی در کنار تکنیک‌های دفاع الکترونیکی از جمله ARGPO، آرایه فازی، چابکی فرکانس و... آن را به چالشی اساسی برای سامانه‌های اخلالگر تبدیل کرده است. این موضوع سبب گردید در بسیاری از کتب و مقالات جنگ الکترونیک انواع تکنیک‌های حمله الکترونیکی مؤثر بر رادارهای ردیاب مونوپالس بررسی و تحلیل‌های گوناگونی نیز انجام گردد. هر یک از این تکنیک‌های حمله الکترونیکی بر پایه ضعف‌های ساختاری رادار و یا با الهام گرفتن از پدیده‌های فیزیکی از جمله گلینت و چند مسیری ایجاد شده‌اند. در این مقاله ضمن تشریح عملکرد رادارهای مونوپالس و شیوه‌های فریب آن، مرور کاملی بر انواع تکنیک‌های حمله الکترونیکی علیه رادارهای مونوپالس انجام شده است. همچنین سه نوع تکنیک حمله الکترونیکی اخلال قطبش متقاطع، دکوی و اختلال دوبینی که اهمیت و تأثیر بیشتری داشته به طور کامل‌تری بیان و مزایا و معایب آنها نیز مطرح شده است.