تحلیل و ارزیابی تأثیر خشم راننده بر شدت تصادفات

تصادفات ترافیکی یک عامل اصلی مرگ و میر در کشورهای در حال توسعه از جمله کشور ایران است. امروزه این موضوع به یکی از مسائل مهم پیش روی مهندسان ترافیک و مدیران برنامه ریزی حمل و نقل تبدیل شده است عامل انسانی تأثیرگذارترین عامل در تعیین سطح ایمنی ترافیک جاده­ای از میان عوامل سه­گانه محیط، وسیله نقلیه و انسان است. شرایط راننده مانند شرایط روانی، اخلاقی و سطح خطرپذیری از جمله مواردی هستند که در امر رانندگی بطور مستقیم تأثیرگذار است. این امور متغیر بوده و قابلیت پیش‌بینی کمی دارند و ممکن است منجر به ایجاد شرایط نا ایمن گردند. سطح خطر­پذیری در رانندگان یکی از فاکتورهای مهم عامل انسانی در رانندگی و تأثیرگذار در ایمنی ترافیک است. در سال­های اخیر مطالعه­ی ارتباط میان رفتار رانندگان بر اساس ویژگی­های شخصیتی با استفاده از برداشت­های میدانی و پرسشنامه­های خود اظهاری سهم بسزایی در مطالعات ایمنی ترافیک داشته است. در این مطالعه میزان خشم راننده در رفتار ترافیکی نمونه­ای از رانندگان تهرانی و ارتباط آن با ایمنی و تصادفات ترافیکی مورد بررسی قرار گرفته است که تاکنون کمتر مورد توجه قرار گرفته است. تحلیل همبستگی، ارتباط معناداری میان سن و سنوات رانندگی رانندگان با برخی از عامل‌های مقیاس خشم و همچنین میان  میزان خشم راننده در موقعیت های ترافیکی مختلف با درگیری در تصادفات ترافیکی نشان می‌دهد. مقایسه نتایج مطالعه انجام شده با سایر کشورها حاکی از آن است که میزان خشم رانندگان ایرانی نسبت به رانندگان هندی(به عنوان یک کشور آسیایی) کمتر و نسبت به رانندگان اروپایی بیشتر است. براساس این نتایج تقویت فرهنگسازی در زمینه کنترل خشم رانندگان می‌تواند اثر قابل توجهی در کاهش شدت تصادفات دارد.