تحلیل نقش میانجی مدل بین فردی خودکشی (ادراک سربار بودن، تعلق‌پذیری خنثی) در رابطه ی بین اهمیت داشتن و خودکشی

رفتار خودکشی مشکل عدیده­ای در سراسر جهان است و همزمان، توجه تجربی کمی بدان شده است. نظریه‌ی بین­فردی-روان­شناختی مدعی است که تمایل به خودکشی در نتیجه‌ی حضور دو ریسک فاکتور تعلق­پذیری خنثی[1] و ادراک سربار بودن5 است. هدف پژوهش حاضر تحلیل نقش میانجی مدل بین­فردی خودکشی (ادراک سربار بودن، تعلق­پذیری خنثی) در رابطه‌ی بین اهمیت داشتن و خودکشی در دانشجویان بود. برای این منظور طی یک پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و مدل معادلات ساختاری 333 نفر از دانشجویان دانشگاه محقق اردبیلی به روش نمونه­­گیری در دسترس انتخابو از نظر نیازهای بین­­فردی، اهمیت داشتن، و رفتارهای خودکشی مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج تحلیل همبستگی نشان داد  که اهمیت داشتن به طور مستقیم با متغیر نیازهای بین­فردی و همچنین خودکشی رابطه دارد و نیازهای بین­فردی نیز رابطه ی مستقیمی با خودکشی دارد. نتایج غیرمستقیم نیز نشان داد که اهمیت داشتن با میانجی­گری نیازهای بین­فردی با خودکشی رابطه دارد. با توجه به یافته­های پژوهش می­توان نتیجه گرفت که نظریه ی روان­شناسی بین­فردی خودکشی جونیر برای پیش­بینی خودکشی از برازش مناسب و خوبی برخوردار است و متغیر اهمیت داشتن نیز می­تواند در قالب این نظریه به پیش­­بینی بهتر خودکشی کمک کند و می­توان برای پیشگیری از خودکشی از آن کمک گرفت. 4. Thwarted Belongingness                                       5. Perceived Burdensomeness