تحلیل نابرابری های فضایی توزیع خدمات در سطح محلات منطقه شش تهران

عدالت فضایی و عدالت جغرافیایی به معنی توزیع عادلانة خدمات و امکانات شهری برای رسیدن به جامعه‌ای متوازن، و یکی از رهیافت‌های عدالت اجتماعی است. هدف مقاله حاضر بررسی وضعیت توزیع خدمات در سطح محلات منطقة شش براساس جمعیت، مساحت و سرانة کاربری‌های خدماتی است. روش تحقیق توصیفی – تحلیلی است. به منظور تحلیل نحوة توزیع خدمات در سطح محلات منطقة شش، مدل‌های L.Q ، ضریب امتیاز استانداردشده  و مدل VIKOR به‌کار گرفته شده است. سپس با به‌کارگیری مدل کپ­لند (Copeland) نتایج مدل­­های مذکور تلفیق شد. نتایج نشان می­دهد خدمات شهری به‌طور عادلانه در سطح محلات منطقة 6 توزیع نشده است. به‌طوری‌که محلات آرژانتین ساعی و میدان ولیعصر در بهترین وضعیت، و محلات فاطمی و قزل­قلعه در پایین­ترین سطح برخورداری از توزیع خدمات قرار دارند. همچنین، یافته­ها حاکی از آن است که توزیع فضایی جمعیت و خدمات نیز به‌طور عادلانه انجام نگرفته است. بنابراین، با توجه به ساختار منسجم و سیستمی شهر، باید به عدالت فضایی در  نحوة پراکنش خدمات در سطح محلات منطقة 6 و توزیع این خدمات با توجه به جمعیت آن توجه شود.