تحلیل فضایی آثار حکمروایی مطلوب بر زیست‌پذیری شهری؛ مطالعة موردی: کانون‌های جرم‌خیز مناطق 11 و 12 شهر تهران

طرح مسئله: افت کیفیت زندگی شهری براثر شکل‌گیری و بروز مشکلات پیچیده در ابعاد مختلف اقتصادی، اجتماعی، زیست‌محیطی، کالبدی و نهادی، استفاده از الگوی حکمروایی خوب شهری را با هدف ارتقای زیست‌پذیری ضروری ساخته است. هدف: هدف این پژوهش، تحلیل فضایی آثار حکمروایی خوب شهری بر زیست‌پذیری کانون‌های جرم‌خیز بخش مرکزی شهر تهران است. روش: این پژوهش ازنظر هدف، کاربردی و ازنظر روش، توصیفی‌تحلیلی است. به‌منظور گردآوری داده‌های لازم پژوهش، از دو شیوة تحلیل اسنادی و پیمایشی بهره گرفته شده است. ابزار پژوهش، پرسش‌نامه است. جامعة آماری پژوهش، 529604 نفر از ساکنان مناطق 11 و 12 بخش مرکزی شهر تهران در کانون‌های جرم‌خیز است که 400 نفر به‌مثابة حجم نمونه انتخاب شده‌اند. براساس نتایج اسنادی، شاخص‌های حکمروایی خوب شهری و زیست‌پذیری شهری با استفاده از آزمون‌های T تک‌نمونه‌ای، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندمتغیره تحلیل شده است. نتایج: نتایج نشان داد وضعیت شاخص‌های حکمروایی خوب شهری و زیست‌پذیری در کانون‌های جرم‌خیز بخش مرکزی شهر تهران نامطلوب است. همچنین بین شاخص‌های حکمروایی خوب شهری و زیست‌پذیری شهری رابطة ضعیف تا متوسطی وجود دارد. نتایج رگرسیون چندمتغیره نیز نشان‌دهندۀ تأثیر متوسط و معنادار شاخص‌های حکمروایی خوب شهری بر زیست‌پذیری کانون‌های جرم‌خیز بخش مرکزی شهر تهران است. از بین شاخص‌های هشتگانة حکمروایی خوب شهری، شاخص‌های عدالت، کارایی و اثربخشی و قانونمندی با ضریب بتای 530/0، 496/0 و 427/0 به ترتیب بیشترین تأثیر را بر زیست‌پذیری کانون‌های جرم‌خیز بخش مرکزی شهر تهران دارند. نوآوری: نوآوری این پژوهش در روش‌شناسی است. با استفاده از داده‌های فضایی جرائم، کانون‌های جرم‌خیز مشخص و با بهره‌گیری از پرسش‌نامة فضایی، آثار حکمروایی مطلوب شهری بر زیست‌پذیرکردن کانون‌های جرم‌خیز بخش مرکزی تهران تحلیل شد.