تحلیل شاخص‌های حکمروایی خوب شهری در راستای استراتژی توسعۀ شهری مورد شناسی: محدودۀ بافت فرسودۀ شهر کرمان

در چند دهۀ اخیر، حکمروایی خوب شهری به‌عنوان یکی از شاخه‌های استراتژی توسعۀ شهری (cds) در جهان مطرح شده است. در این رویکرد، کمبودهای رویکرد متداول به مدیریت شهری (دستور از بالا، صرفاً تکنوکرات و محافظت از ساختار قدرت موجود) نشانه گرفته می‌شود؛ بنابراین، در شهر نیز به‌طور ‌مشخص، برقراری حکمروایی خوب، مورد تأکید قرار می‌گیرد و معیارهایی برای خوب شدن حکمروایی در‌نظر گرفته می‌شود. هدف از انجام این پژوهش، ارزیابی وضعیت شاخص‌های حکمروایی خوب شهری در بافت‌های فرسودۀ شهر کرمان از دید شهروندان و شناسایی وضعیت شاخص‌های حکمروایی خوب شهری در هر‌یک از حوزه‌های بافت فرسوده است. روش تحقیق در این پژوهش، توصیفی- تحلیلی است و اطلاعات مورد نیاز از دو روش کتابخانه‌ای و میدانی (پرسش‌نامه) جمع‌آوری شده است و با استفاده از نرم‌افزار Spss و آزمون‌های T-Test، تحلیل واریانس و رگرسیون چند‌گانه مورد تجزیه‌و‌تحلیل قرار گرفته است. جامعۀ آماری این پژوهش، 114946 است که با استفاده از روش نمونه‌گیری کوکران، حجم نمونه 321 محاسبه شده است. نتایج حاصل از آزمون T-Test بیانگر این است که شاخص‌های حکمروایی خوب در بافت‌های فرسودۀ شهر کرمان در وضعیت مطلوبی قرار ندارد. نتایج حاصل از آزمون تحلیل واریانس نشان می‌دهد که از بین حوزه‌های بافت فرسودۀ شهر کرمان، حوزۀ یک و پنج به‌ترتیب با میانگین 96/1 و 12/2 در بدترین وضعیت قرار دارند. همچنین، از بین شاخص‌های حکمروایی خوب شهری، شاخص پذیرا و پاسخ‌دهنده و مسئولیت‌پذیری به‌ترتیب با ضریب تأثیر 246/0 و 233/0 اثرگذاری و قدرت تبیین بیشتری نسبت به بقیۀ شاخص‌های بررسی شده در تحقق حکمروایی خوب شهری در بافت فرسودۀ این شهر دارد. در پایان نیز با توجه به نتایج حاصل از پژوهش، پیشنهادهایی جهت بهبود وضعیت این شاخص‌ها در بافت فرسودۀ شهر کرمان ارائه شد.