تحلیل سیستمی بازده پروژه آبیاری تک کشتی برنج

مقدار دقیق بازده پروژه‌های آبیاری در دست نیست. بنابراین برنامه‌ریزی و طراحی شبکه‌های آبیاری بر اساس مقادیر غیر دقیق انجام می‌شود که منجر به نتایج مأیوس کننده می‌گردد. هدف این پژوهش تحلیل داده‌های ارزیابی پروژه شبکه آبیاری پاشاکلا در مازندران می‌باشد که دارای سطح ایستابی کم عمق است. در این پژوهش از روشهای سیستمی و غیرسیستمی استفاده شده است. در روش سیستمی نفوذ عمقی و رواناب سطحی بعنوان اتلاف آب منظور نشده است. اما در روش غیر سیستمی این موارد جزء تلفات آب به‌ حساب آمده است. بازده پروژه  آبیاری به روش سیستمی و غیر سیستمی که در آن تلفات نفود عمقی و رواناب جزء تلفات  محسوب شده است بترتیب 87/0و 51/0 می باشد. اما بازده پروژه آبیاری به روش غیر سیستمی که در آن نفوذ عمقی و رواناب جزء تلفات محسوب نشده اند 85/0 محاسبه شد که با مقدار آن به روش سیستمی مطابقت دارد. بطور کلی بازده پروژه آبیاری برای شرایط تک کشتی برنج با سطح ایستابی کم عمق بالاتر از پروژه‌های چند کشتی با سطح ایستابی عمیق است. هم چنین در پروژه‌های آبیاری تک کشتی با سطح ایستابی کم عمق، نفوذ عمقی جزء تلفات آب محسوب نمی‌شود زیرا سریعاً به آب زیر‌زمینی پیوسته و بوسیله پمپاژ دوباره مصرف می‌شود. در این شرایط بازده یکسانی برای پروژه آبیاری به روش سیستمی و روش غیر سیستمی بدست آمد. بطور کلی پیشنهاد می‌شود که در ارزیابی پروژه‌های آبیاری از روش سیستمی که معتبرترند استفاده شود. هم چنین بنظر می‌رسد که در روش غیر سیستمی  نفوذ عمقی را نمی‌توان جزء اتلاف آب به‌ حساب آورد.