تحلیل روان‌شناختی آثار محمد ماغوط براساس تأثیرات نامطلوب فقر و زندان

چکیده: در شیوه‏ی نقد روان­کاوانه، با استناد به مدارک موجود از قبیل مصاحبه‏ها، نامه‏ها، اشعار و آثار ادیب، می‏توان به شرایط روانی و عوامل تأثیرگذار در روحیات و خلقیات وی دست یافت. محمد ماغوط به­عنوان شاعری با خصوصیات اخلاقی نظیر ترس، بی‏اعتمادی به جهان خارج، دل‏مردگی و کناره‏گیری از اجتماع، مصرف بیش از اندازه­ی شراب و سیگار شناخته می‏شود. این خلق و خوی ماغوط، ریشه در دوران کودکیِ سراسر فقر و درک تبعیض طبقاتی موجود در جامعه دارد. روحیه‏ی حساس و عاطفی شعرا، توان تحمل زندگی آکنده از تلخی و درد را ندارد. این اخلاق وی بازخورد نابهنجار ضربه­ی زندان است که هرگز فراموش نمی‏شود. زندان و شکنجه‏های آن، دلیل اصلی اختلال استرس پس از ضربه[1] در روان اوست. او نمی‏تواند با بحران‏های زندگی، خود را هماهنگ و مشکلات روانی بعد از ضربه­ی زندان را حل کند. هدف این پژوهش، تحلیل حالات روانی محمد ماغوط از درون آثار و اشعارش، با تکیه بر روش روان‏شناسی است. [1]