تحلیل رابطه تاب‌آوری با ابعاد استرس شغلی در کارکنان نظام دانشگاهی (مورد مطالعه: دانشگاه‌های شهید بهشتی، علامه طباطبائی، یزد)

هدف از اجرای پژوهش حاضر، بررسی رابطه تاب­آوری با ابعاد استرس شغلی به­صورت عمیق­تر در کارکنان دانشگاه­های شهید بهشتی، علامه طباطبائی و دانشگاه یزد بود. پژوهش از نوع توصیفی- همبستگی است. جامعه آماری شامل همه کارکنان دانشگاه­های شهید بهشتی، علامه طباطبائی و دانشگاه یزد برابر با 418 نفر بود که از بین آنها 200 نفر به کمک جدول مورگان و کرجسی و روش نمونه‌گیری در دسترس به‌عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. برای گردآوری داده­ها از پرسشنامه‌های استاندارد استرس شغلی HSE و تاب‌آوری مقیاس کانر- دیویدسون CD-RISC استفاده شد. روایی محتوایی و صوری پرسشنامه­ها را صاحب‌نظران، بررسی و تأیید کردند. پایایی پرسشنامه­ها نیز با استفاده از آلفای کرونباخ برای پرسشنامه کانر و دیویدسون (CD-RISC)89/0 و برای استرس شغلی HSE 8/0 محاسبه شد. تحلیل داده‌ها با استفاده از مدل­سازی معادلات ساختاری صورت گرفت که نشان داد میان تاب‌آوری و ابعاد نقش، ارتباط، حمایت همکاران، حمایت مافوق، کنترل، تغییرات رابطه معنی‌داری وجود دارد و میان تاب‌آوری با ابعاد تقاضا و حمایت مافوق رابطه معنی‌داری وجود ندارد.