تحلیل رابطه بین احساس امنیت اجتماعی و انزوای اجتماعی (مورد مطالعه: دانشجویان دانشگاه شیراز)

انزوای اجتماعی مانع از مشارکت سازنده افراد در جامعه می‌شود و از آنجا که احساس امنیت اجتماعی، یکی از متغیرهای اثرگذار بر انزوای اجتماعی است، تحقیق حاضر با هدف مطالعه‌ی رابطه‌ی احساس امنیت اجتماعی و انزوای اجتماعی بین دانشجویان دانشگاه شیراز انجام شده است. جامعه‌ی آماری، کلیه‌ی دانشجویان دانشگاه شیراز بوده‌اند که با استفاده از فرمول کوکران، تعداد 411 نفر به‌عنوان حجم نمونه تعیین و با استفاده از روش نمونه‌گیری خوشه‌ای، انتخاب شدند. ابزار تحقیق، پرسشنامه‌ی ساختمند بود که با بکارگیری از مقیاس‌های احساس امنیت اجتماعی و ‌انزوای اجتماعی تدوین گردید. یافته‌ها، حاکی از رابطه‌ی معکوس و معنادار بین انزوای اجتماعی با متغیرهای سن و ابعاد احساس امنیت اجتماعی (احساس امنیت اقتصادی، احساس امنیت سیاسی، احساس امنیت قضایی، احساس امنیت روانی و احساس امنیت عمومی) دارد؛ همچنین متغیرهای جنسیت، وضعیت تأهل، میزان تحصیلات، طبقه‌ی اجتماعی و محل سکونت تفاوت معناداری با انزوای اجتماعی داشتند؛ اما رشته‌ی تحصیلی، تفاوت معناداری با انزوای اجتماعی دانشجویان نشان نداد.