تحلیل خطاهای نحوی فارسی‌آموزان اردوزبان

در این مقاله، خطاهای نحوی-نگارشیِ فارسی‌آموزان اردوزبان با استفاده از رویکرد تحلیل خطا و با هدف آموزشی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. نمونه‌ی آماری این پژوهش شامل 20 اردوزبان است که به روش تصادفی ساده از بین زبان­آموزان مرکز جامعه‌‌المصطفی‌‌العالمیه(ص) در واحد اصفهان انتخاب شده­اند­؛ همه­ی آزمودنی­ها مرد و اهل پاکستان بودند و میانگین سنی آنها بین 22 تا 26 سال بوده است. داده‌های پژوهش حاضر از برگه‌های نگارشی مرتبط با ‌آزمون‌های‌ میان­ترم و پایان­ترم هفت دوره­ی زبان­آموزی این افراد گردآوری شده است. سپس 22 نوع خطای نحوی به ­دست آمده به‌ صورت کمّی و کیفی با توجه به نوع، منشأ و مقوله­ی نحوی خطا در سه سطح زبان‌آموزی مبتدی، متوسط و پیشرفته مورد تجزیه و تحلیل قرار ‌گرفته است. نتایج پژوهش نشان داد که خطاهای بین‌زبانی با منشأ زبان مادری با %72 دارای بیشترین بسامد بوده است. همچنین با توجه به انواع خطا، خطاهای جایگزینی و حذف به ترتیب با %47.1 و %34.9 بسامد بیشتری نسبت به سایر انواع خطا داشتند. در میان مقوله‌های نحوی نیز خطاهای مربوط به گروه حرف اضافه‌ای با %43.4 دارای بیشترین بسامد بود. نتایج بررسی­های کمّی نشان داد که بسامد خطاها در سطح مقدماتی %41.8، در سطح متوسط %34.8 و در سطح پیشرفته %23.4 است که این موضوع بیانگر کاهش میزان خطاها با پیشرفت سطح زبان‌آموزان و تسلط بیشتر‌ آنها بر زبان مقصد است. همچنین اهمیت نسبی هر نوع خطا نیز در مقاله‌ی حاضر مورد بررسی قرار گرفته و وزن هر خطا در ارزیابی متون نوشتاری زبان­آموزان مشخص شده است.