تحلیل توزیع فضایی خدمات عمومی شهری با استفاده از روش استانداردسازی داده‎ها، تاکسونومی عددی و مدل ضریب ویژگی (مطالعه‎ی موردی : شهر اردکان)

بررسی برابری در توزیع فضایی خدمات و امکانات شهری از مهم‎ترین عناوین در مطالعات شهری به‎شمار می‎آید. این پژوهش به‎دنبال بررسی توزیع فضایی خدمات عمومی شهری است. روش مطالعه، تحلیلی و توصیفی است و روش‎های گردآوری داده‎های پژوهش، ترکیبی از روش‎های اسنادی و میدانی است. برای تحلیل کمّی، از روش‎های آماری و مدل‎های کمّی شامل 4 روش مختلف جمع واحدها در ناحیه، روش استانداردسازی داده‎های مختلف‎الجنس، تاکسونومی عددی و مدل ضریب ویژگی استفاده شده است تا چگونگی توزیع فضایی خدمات و امکانات شهر اردکان بررسی شود. درنهایت، بازتاب فضایی آن در رابطه با قیمت زمین و ارزش افزوده مورد تجزیه‎وتحلیل قرار گرفته است. یافته‎های پژوهش مبیّن آن است که در نواحی 13 گانه شهر اردکان، توزیع فضایی خدمات شهری نامتعادل است، به‎طوری‎که نواحی 4 و 7 به‎ترتیب بیش از سایر نواحی به امکانات توسعه دست یافته‎اند و نواحی 5 و 1 از این نظر کمترین رتبه را به‎خود اختصاص داده‎اند. قیمت زمین نیز همبستگی معناداری با شاخص‎های مورد بحث دارد، پس بنابر یافته‎های این پژوهش پیشنهاد می‎شود که برنامه‎ریزان شهری با رعایت توزیع مناسب خدمات شهری باعث تحقّق عدالت اجتماعی در شهر شوند، این امر می‎تواند در طرح‎های جامع شهری دیده شود، به‎این‎گونه که علاوه بر برنامه‎ریزی کالبدی، ابعاد اجتماعی توسعه نیز مورد نظر برنامه‎ریزان شهری قرار گیرد، همچنین سرانه‎ی کاربری‎ها در کلّ شهر محاسبه نشود؛ زیرا که مناطق فقیرنشین شهر نیازمند توجّه ویژه هستند.