تحلیل تمثیلهای نمادین اسب در شاهنامة فردوسی
Authors
Abstract:
اسب در ادبیات فارسی و فرهنگ ایرانی جایگاهی ویژه دارد. در متون اوستا و ادبیات باستانی ایران از اسب به نیکی یاد شده است. شاعران، عارفان، نکتهپردازان و خردمندان، پادشاهان و امیران، گردان و دلاوران، دهقانان و کارورزان ایرانی و دینآوران بزرگ آن را مظهر خوشبختی و رستگاری و فراست و تیزهوشی دانستهاند. حضور اسب در فرهنگ و تاریخ کهن ایران در جلوههای گوناگون متجلی است. که بیشتر کتیبهها، سنگ نبشته ها، الواح سیمین و زرین دورة هخامنشی گواه اهمیّت و توجّه خاص به این حیوان زیبای اساطیری است و در کتیبههای گلی دورة داریوش نیز نام اسبهای عالی کشور ایران عنوان شده است. اسب همچنین در فرهنگ اسلامی نیز مقام و جایگاه ویژهای دارد. در روایات حماسی و اساطیر و افسانههای کهنی - که متضمن ماجرای قهرمانی و حوادث فراروی اوست - اسب پرکاربردترین نمادینة تمثیلی جانوری است که مثل همة عناصر غیرانسانی جهان اساطیر، صاحب هویت انسانی شده است و نمادینگی آن را تنها باید در ارتباط با متون کهن بررسی کرد. به جهت نقش این حیوان در تکامل نقش قهرمانی، جایگاه اسبهای نمادین و افسانهای در روایات زندگی قهرمانان اساطیری که در فرهنگها و اقوام مختلف، نمونههای کم و بیش مشابه بسیاری برای آنها یافت میشود همیشه مدّ نظر بوده است. حکیم ابوالقاسم فردوسی با شخصیت بخشی به اسب و اعطای نقش تمثیلی به این حیوان باعث جذابیت و ارزش بیشتر داستانهای شاهنامه گردیده، ضرورت و اهداف تحقیقی این مقاله به روش کتابخانهای و به طریق تحلیلی ارائه شده است.
similar resources
تحلیل اسطورة سیمرغ در شاهنامة فردوسی
سیمرغ یکی از پرندگان اساطیری است که در متون دینی زرتشتیان و سپس در حماسههای ایرانی حضور دارد. در میان متون حماسی، سیمرغ در شاهنامه کارکردی فعالتر و پررنگتر دارد و اساساً پرداخت بیشتری دربارة آن صورت گرفته است. در مقالة حاضر سعی بر آن شده است که به بازتاب ویژگیهای اساطیری سیمرغ در شاهنامة فردوسی پرداخته شود. این مهم نیز با مطالعه در متون دینی زرتشتی، مانند اوستا، وندیداد، گزیدههای زادسپرم و...
full textبررسی و تحلیل بازتاب اساطیری آب در شاهنامة فردوسی
آب، عنصر شگفتانگیز طبیعت است که همواره مورد احترام و تقدیس ملل مختلف بوده و اسطورههای فراوانی پیرامون آن شکل گرفتهاست. ایرانیان باستان نیز آب را بسیار گرامی میداشتند و محافظت از آن را وظیفۀ آیینی خویش میدانستند. بسیاری از این اعتقادات درشاهنامه بهعنوان مهمترین جایگاه تجلی اساطیر و باورهای ایرانی، به تصویر کشیدهاست. فرزانۀ توس، حکیم ابوالقاسم فردوسی، در لابهلای اثر گرانسنگ خویش به موارد...
full textوامواژة خدیو در شاهنامة فردوسی
واژة خدیو، از وامواژههای ایرانی شرقی، در زبان فارسی، با دو معنای «شاه، سرور» و «خداوند، خدای بزرگ و یکتا» آمده است. واژة خدیو همانند واژههای معادل آن در دیگر زبانهای ایرانی از واژة یونانی /auto-krator/ aύτokράτωρ به معنای «خود توانا، خود نیرومند» گرتهبرداری شده است. این واژة یونانی و شکلهای گرتهبرداری شدة آن در زبانهای ایرانی به حوزة مباحث سیاسی مربوط و به معنای «سرور و شاه» بوده است. ب...
full textبررسی و تحلیل بازتاب اساطیری آب در شاهنامة فردوسی
آب، عنصر شگفت انگیز طبیعت است که همواره مورد احترام و تقدیس ملل مختلف بوده و اسطوره های فراوانی پیرامون آن شکل گرفته است. ایرانیان باستان نیز آب را بسیار گرامی می داشتند و محافظت از آن را وظیفۀ آیینی خویش می دانستند. بسیاری از این اعتقادات درشاهنامه به عنوان مهم ترین جایگاه تجلی اساطیر و باورهای ایرانی، به تصویر کشیده است. فرزانۀ توس، حکیم ابوالقاسم فردوسی، در لابه لای اثر گرانسنگ خویش به موارد...
full textتحلیل تراژدیهای شاهنامة فردوسی بر پایة افسانة مضمون ارسطو
ارسطو تراژدی را به اجزایی ششگانه تقسیم کرده است و افسانة مضمون (پیرنگ) از اهمّ آنهاست که پیرنگ تراژدیهای شاهنامة فردوسی همگونی جالب توجّهی با آن دارد. این پژوهش با هدف تبیین پیرنگ تراژدیهای شاهنامة فردوسی بر پایة دیدگاه ارسطو با رویکردی توصیفی - تحلیلی انجام شده و نشان داده است که پیرنگ تراژدیهای شاهنامه غالباً با عنصر پیرنگ ارسطویی و اجزای آن: بازشناخت، دگرگونی و واقعة دردانگیز همخ...
full textMy Resources
Journal title
volume 11 issue 39
pages 8- 27
publication date 2019-04-21
By following a journal you will be notified via email when a new issue of this journal is published.
Keywords
Hosted on Doprax cloud platform doprax.com
copyright © 2015-2023