تحلیل اسنادی روند فعالیت‌های حرفۀ مامایی در سازمان بهداری دورۀ رضاشاه

هدف: هدف این پژوهش، تحلیل روند فعالیت‌های حرفۀ مامایی در سازمان بهداری دورۀ رضاشاه با تاکید بر اسناد و مدارک منتشر نشده موجود در آرشیو سازمان اسناد و کتابخانۀ ملی ایران است. روش/ رویکرد پژوهش: این پژوهش، به روش توصیفی تحلیلی، با استفاده از اسناد و مدارک، کتاب‌ها، مجله‌ها، و روزنامه‌ها (منابع کتابخانه‌ای) و ارزیابی داده‌های تاریخی و تجزیه و تحلیل آن‌ها، به سازماندهی و نتیجه‌گیری پرداخته است. یافته‌ها و نتایج: یافته‌ها حاکی از این است که دورۀ سلطنت رضاشاه در ایران، در شمار دوره‌های تاریخی خاصی است که حکومت، به عنوان حامی تغییر وضعیت زنان در جامعه، به فعالیت‌های متعددی مبادرت ورزید. عرصه‌های اجتماعی، اقتصادی، و حتی حضور سیاسی زنان در جامعه، البته با رعایت سیاست‌های حاکمیت پهلوی اول، از جمله میدان‌های عملی بود که در ظاهر، زنان می‌توانستند در آن حوزه‌ها به فعالیت بپردازند. یکی از ابعاد اجرای سیاست‌های حکومت، در ارکان مختلف کشور و از جمله امور مربوط به زنان، رسیدگی به وضعیت بهداشت و سلامت زنان بود که مورد توجه خاص حکومت وقت قرار گرفت. مسلماً این امر، زمانی می‌توانست نتیجه‌بخش باشد که ابتدا متولیان امور بهداشت جامعۀ زنان، از آموزه‌های لازم برخوردار می‌شدند.