تجربه معنویت در بارداری: مطالعه پدیدارشناسی

پیش‌زمینه و هدف: معنویت به‌مثابه آگاهی از هستی یا نیرویی فراتر از جنبه‌های مادی زندگی است و احساس عمیقی از وحدت یا پیوند با کائنات را به وجود می‌آورد. اهمیت دوران بارداری در این است که سلامت و بهتر زیستن مادر مستقیماً بر زندگی جنین اثر می‌گذارد، سلامت جسمی، روحی و روانی زن در این دوره اثرات قابل‌توجهی بر سلامت جنین، موفقیت در زایمان طبیعی و شیردهی دارد. این تحقیق باهدف تبیین تجربه معنویت در بارداری انجام شده است. مواد و روش کار: این مطالعه به روش تحقیق کیفی با رویکرد پدیدارشناسی در مراکز بهداشت شهرستان کرج انجام شد. تعداد 6 نفر از زنان باردار با روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب شدند. پس از نمونه‌گیری، مصاحبه‌های عمیق و نیمه سازمان‌یافته با استفاده از راهنمای مصاحبه جهت جمع‌آوری اطلاعات انجام شد. در تجزیه‌و‌تحلیل داده‌ها از رویکرد هرمنیوتیک هایدگر موسوم به چرخه هرمنیوتیک استفاده شد. یافته‌ها: یافته‌های پژوهش حاضر، شامل یک درون‌مایه اصلی به نام معنویت‌گرایی در بارداری و 7 درون‌مایه فرعی شامل 1. مذهب گرایی در بارداری 2. معناگرایی در بارداری، 3. حساس شدن در بارداری 4. کنترل رفتار به سمت معنویت‌گرایی 5. بارداری به‌عنوان تغییر 6. سایه معنویت‌گرایی بر جنین 7. تأثیر معنویت اطرافیان بود. بحث و نتیجه‌گیری: توجه به معنویت عامل مهم در ارتقای سلامت مادر و جنین می‌باشد. بنابراین مراقبت دهندگان بهداشتی در دوران بارداری، باید این مهم را مدنظر قرار دهند و نگرش معنوی مادر باردار را در ارائه مراقبت‌های دوران بارداری در نظر داشته باشند. استفاده از آموزه‌های دینی به‌عنوان یکی از مهم‌ترین عوامل در سلامت معنوی مادران باردار و توجه به نقش آن در سلامت جسمی مادر و جنین مهم است.