تجربه مادران از والدگری موفق در تحصیل: مطالعه پدیدارشناختی

زمینه و هدف: موضوع ارتباط والدین و فرزندان، سال‌ها نظر صاحب‌نظران تعلیم و تربیت را به خود جلب کرده است. خانواده نخستین پایگاهی است که پیوند بین کودک و محیط اطراف او را به وجود می‌آورد. این پژوهش با هدف استنباط درک مادران از والدگری موفق در تحصیل انجام ‌شده است تا زوایا و ابعاد آن را مشخص کند. اگرچه پژوهش‌های کمّی زیادی به بررسی رابطه سبک‌های والدگری با موفقیت تحصیلی پرداخته‌اند اما تنها شیوه‌ای که می‌تواند برداشت ذهنی مادران از موفقیت تحصیلی را ترسیم کند تحقیق کیفی از نوع پدیدارشناختی است. روش: از بین مادران دارای فرزند موفق در تحصیل در شهرستان رشت استان گیلان، تا رسیدن به حد اشباع اطلاعات، 31 نفر به شیوه نمونه‌گیری هدفمند، انتخاب شده و مورد مصاحبه قرار گرفتند. گفتگوها با کسب اجازه از افراد، ضبط و بر روی کاغذ یادداشت شد و با استفاده از روش کلاییزی، جملات و عبارات آم مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفتند. یافته‌ها: با تلحلیل داده­های به دست آمده، 12 مفهوم اصلی از والدگری موفق در تحصیل استخراج شد که عبارت‌اند از: انضباط، تحریک کنجکاوی، خودِ تحصیلی، مشاوره، نقش معلم، ویژگی‌های فردی، اطلاعات، مطالعه، هدف‌گزینی، انتظارات، محیط، و استقلال. نتیجه‌گیری: در این پژوهش نقش سه عامل، اساسی و محوری به نظر می‌رسد: تعامل ویژگی‌های فردی با مادر، تعامل دانش‌آموز - معلم، خودِ تحصیلی. بر اساس نتایج به دست آمده می­توان استنباط کرد که خودِ تحصیلی به‌منزله خزانه‌ای است که جمع کننده تمامی اقدامات مادران، معلمان، و ویژگی‌های فردی دانش‌آموزان است.