تجربه‌های زندگی و عوامل مورد استفاده مادران دارای فرزند کم‌توان ذهنی برای بخشیدن دیگران

پژوهش حاضر تجربه­های زیستی و عواملی که مادران ایرانی دارای فرزند کم­توان ذهنی برای بخشیدن دیگران به­کار می­گیرند را مورد بررسی قرار داده است.  برای رسیدن به این هدف، روش کیفی و نظریه برخاسته از داده ها مورد استفاده قرار گرفت. 20 نفر از مادران دارای فرزند کم­توان ذهنی که برای تکمیل پرونده فرزند خود به سازمان آموزش پرورش رجوع کرده بودند، به صورت تصادفی انتخاب و سئوال­های نیمه­ساختار یافته در مورد بخشش دیگران و عواملی که آن­ها در این مورد استفاده کرده­اند تا رسیدن به مرحله اشباع مورد بررسی قرار گرفت. تحلیل داده­ها از طریق کد­های باز و مشخص شدن گزاره­های اصلی و فرعی، نشان داد که در ایران مادران این گروه از کودکان به ترتیب از منابع معنوی، منابع درونی و منابع و علایق اجتماعی برای بخشیدن دیگران استفاده می­کنند. این یافته­ها نشان می­دهد که غنی بودن محتوا و متون مربوط به بخشایش­گری در فرهنگ ایرانی – اسلامی  به مادران دارای فرزند کم­توان ذهنی برای بخشیدن دیگران کمک کرده است.