تجارب زیسته بیماران داری ضربان ساز دایم قلب: یک مطالعه کیفی

مقدمه: کارگذاری ضربان ساز دائم قلب و وجود یک جسم خارجی درون قلب )قسمتی از آناتومی بدن که بطور سمبولیک احساسات را بیان می کند) ممکن است بعنوان یک واقعه بزرگ در زندگی بیماران ملاحظه گردد. لذا شناختِ تجربه بیمار دارای ضربان ساز و ارائه اطلاعات منسجم و مبتنی بر تجربیات بیماران، جهت درگیری فعال بیماران دارای ضربان ساز در امر مهم اداره و کنترل فرایند بیماری و همچنین ارتقاء کیفیت مراقبت از این بیماران ضروری است. هدف: هدف از انجام این مطالعه کیفی تبیین تجربه زیسته بیماران دارای ضربان ساز دائم قلب می باشد. روش: در این مطالعه از روش پدیده شناسی توصیفی و مراحل پیشنهادی Colaizzi استفاده گردید. نمونه گیری هدفمند از بیماران دارای ضربان ساز تک حفره ای و دوحفره ای دائمی قلب انجام گردید. بطور کلی 13 جلسه مصاحبه با 10 مشارکت کننده برگزار شد که حداقل مدت مصاحبه 35 دقیقه و حداکثر 54 دقیقه بود. گردآوری داده ها ضمن انجام مصاحبه های نیمه ساختار یافته صورت پذیرفت. یافته ها: با توجه به داده های مطالعه و در بستر فرهنگی - اجتماعی خاص جامعه ایران، پنج درون مایه ظهور یافتند که عبارتند از؛ زندگی با ضربان ساز، ماهیت ضربان ساز، عواقب درک شده، تسکین یافتن و تعادل در کنترل. نتیجه گیری: یافته های مطالعه حاضر به عنوان تصویری کوچک از دنیایی بزرگ و پیچیده می تواند در راستای طراحی و اجرای مراقبت های مؤثر از بیماران دارای ضربان ساز با توجه به حیطه های مدیریت، آموزش و پژوهش پرستاری به کار گرفته شود. شناخت دقیق از تجارب بیماران دارای ضربان ساز دائم قلب به مراقبین بهداشتی کمک خواهد نمود تا برنامه های مراقبتی و حمایتی کل نگر و متناسب با نیاز بیماران طراحی و اجرا نمایند.