تجارب زنده دانشجویان پرستاری دختر از اولین برخورد با محیط های بالینی

سابقه و هدف: توجه به محیط­های بالینی در ایجاد آمادگی و مهارت در برنامه­های آموزش حرفه­های عملکردی نظیر پرستاری، از دیر باز شناخته شده است. تجربیات کسب شده از این محیط‌ها برای دانشجویان پرستاری، خصوصا دانشجویان مبتدی و تازه وارد بسیار اهمیت دارد و باید مورد توجه قرار گیرد . لذا، هدف این پژوهش، توصیف و تفسیر تجربه دانشجویان دختر پرستاری از اولین برخورد با محیط­های بالینی می­باشد. مواد و روش­ها: مطالعه با رهیافت کیفی و روش پدیدار شناسی انجام شد. تعداد ده دانشجو که اولین کارآموزی خود را آغاز نموده بودند، مورد مصاحبه قرار گرفتند. دو مصاحبه گروهی نیز ترتیب داده شد. به علاوه تعدادی دست نوشته و خاطرات نیز منبعی برای گردآوری داده­ها بودند. داده­ها به صورت مکتوب درآمد و با روش فنومنولوژی ترکیبی ون منن تجزیه و تحلیل شد. نتایج: شرکت کنندگان این مطالعه در دامنه سنی بین 20 تا 22 سال قرار داشتند و تجربه اولیه آنها در بخش­های داخلی و جراحی بوده است. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل، حدود پانصد کد اولیه بود که نهایتا در 6 مضمون ظهور یافت که عبارت بودند از: تخریب پیش پنداشت­ها، چالش آموزش/یادگیری بالینی، جذابیت­ها، تطابق، هویت پذیری و بیمار محوری. همچنین 18 زیر مضمون، توصیف کننده این مضامین بودند. به عنوان مثال چالش مراقبتی، محیط غیر جذاب و نامطبوع و ارتباط پرسنلی نامطلوب، از جمله تجربیاتی بود که توسط شرکت کنندگان با مضمون تخریب پیش پنداشت­ها احساس گردید. کسب تجربیات واقعی و ارتباط با بیمار و کشف ناشناخته­ها از جذابیت­های اولین برخورد با محیط به شمار می­رفتند. به علاوه شرکت کنندگان در همان اولین تجربیات ایشان بیمار محوری را با حس همیاری و همدردی و ضرورت رضایت بیمار، درک نمودند. نتیجه گیری: تخریب پیش پنداشت­ها یکی از اجزای اصلی این اولین تجربه به شمار می­رفت. آنها مراقبت را چالشی بزرگ دیده­اند، ولی در این هیاهو سعی می­کرده­اند که خود را سازگار نموده و به نحوی با مثبت نگری و تغییر در خود با شرایط کنار بیایند. بخش آموزشی دانشگاه، مربیان بالینی و مدیران پرستاری می­توانند از این یافته­ها در هر چه بهتر و مثبت­تر کردن تجربه دانشجویان پرستاری از محیط بالینی بهره­گیرند.