تبیین چگونگی نفوذ جغرافیایی اندیشه های انقلاب اسلامی ایران در خاورمیانه از طریق تئوری پخش

عموماً بسیاری از حوادث تاریخی رخ داده در محیط های جغرافیایی دارای سرچشمه انتزاعی نیستند و از حوادث فضاهای جغرافیایی اطراف خود تأثیر می‌پذیرند.در دهه 1950 میلادی جغرافیدانی بنام هاگراستراند کوشید سرایت پدیده ها و جریانات اقتصادی – فرهنگی را مابین فضاهای جغرافیایی تئوریزه نماید. بر اساس تئوری پخش جغرافیایی، تحولات تاریخی مجاور یک فضای جغرافیایی اگر هم جهت باپیش زمینه های تاریخی و فرهنگی آن جامعه باشد بالطبع در روند اتفاقات تاریخی جامعه میزبان نیز تأثیرگذار خواهند بود. در این راستا وقوع انقلاب اسلامی در ایران نیز یک حادثۀ سیاسی مهم در خاورمیانه بود که دارای تأثیرات مهمی بر روند اتفاقات سیاسی دیگر کشورهای این منطقه بوده است.این رویداد سبب ساز شکل گیری تفکرات نوینی در چگونگی تأثیرگذاری آموزه‌های دین اسلام در ادارۀ حکومت و بویژه چگونگی ارتباط با کشورهای غربی بود. در این مقاله کوشش شده است با رویکردی توصیفی تحلیلی روند تحولات سیاسی این منطقه در تطبیق با پیروزی و ظهور انقلاب اسلامی در ایران بررسی گردد و مشخص شود که آیا رابطه معنادارای بین اندیشه‌های انقلاب اسلامی در ایران و جنبش‌های شکل گرفته در دیگر کشورهای خاورمیانه بر اساس تئوری پخش وجود دارد یا خیر؟ یافته های تحقیق بیانگر آن است که تأثیرات سیاسی - فرهنگی انقلاب اسلامی در دیگر کشورهای منطقه خاورمیانه از مدل پخش سرایتی تئوری هاگراستراند پیروی می‌کند و نمونه های این تأثیر در شکل گیری جنبش ها و حوادث سیاسی چند دهه گذشته این منطقه قابل مشاهده می‌باشد.