تبیین پایایی و گسترش ناتو از منظر رویکرد موازنه تهدید استفن والت

تبیین پایایی و گسترش ناتو از منظر رویکرد موازنه تهدیداستفن والت ناصر خورشیدی[1]- محمدیوسفی جویباری[2]- فرشیدمحمدی[3] تاریخ دریافت:12/10/1396- تاریخ پذیرش:28/1/1397 چکیده: با فروپاشی و تجزیه اتحاد جماهیر شوروی، انتظار طبیعی آن بود که سازمان پیمان آتلانتیک شمالی(ناتو) به عنوان یک نهاد، جنگ سرد به طور کامل از میان برداشته شود. اما برخلاف سازمان‌ها و نهادهایی نظیر پیمان ورشو، نه تنها ناتو منحل نشد، بلکه خود را برای ایفای وظایف جدید در دوران پس از جنگ سرد و سقوط شوروی آماده ساخت. اینکه چرا با وجود رفع خطر کمونیسم و از دست رفتن فلسفه وجودی، سازمان پیمان آتلانتیک شمالی با خطر انحلال و فروپاشی مواجه نشد و حتی روند توسعه و گسترش خود را نیز آغاز نمود؟ سؤالی است که نویسندگان مقاله حاضر با روشی تبیینی و با استفاده از رویکرد موازنه تهدید استفن والت به دنبال پاسخگویی بدان خواهند بود. فرضیه نوشتار حاضر بدین صورت می‌باشد: در تصورات رهبران ناتو، هرچند با سقوط اتحاد جماهیر شوروی خطر بزرگ از بین رفته بود، اما قدرتمند شدن مجدد روس‌ها، بی‌ثباتی ناشی از تغییر نظام‌های سیاسی کشورهای سابقاً کمونیست، خطر تروریسم و نیز دولت‌ها و گروه‌های مجهز به سلاح‌های کشتار جمعی از جمله تهدیداتی بودند که قابلیت به چالش کشیدن نظم و امنیت بین المللی دنیای پس از جنگ سرد را داشتند. واژگان کلیدی: پیمان آتلانتیک شمالی(ناتو)، تروریسم،سلاح‌های کشتارجمعی، تصور تهدید، موازنه تهدید [1]- کارشناسی ارشد، دیپلماسی و سازمان­های بین­المللی، دانشکده روابط بین­الملل وزارت امورخارجه، تهران، ایران [email protected] [2]- استادیار و عضو هیئت علمی، گروه علوم سیاسی و روابط بین­الملل، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران: نویسنده مسئول [email protected] [3]- کارشناسی ارشد، حقوق بین­الملل، واحد مراغه، دانشگاه آزاد اسلامی، آذربایجان غربی، ایران [email protected]