تبیین مؤلفه‫های شادمانی و مثبت‫گرایی در اشعار عروة بن الورد

علی­رغم اینکه زندگی شاعران صعالیک جاهلی، آمیزه‫ای از آوارگی و تنگدستی است، همواره زندگی عیّاری را ترجیح‌داده، بر اصول آن پای فشرده و بر جلوه‫هایش بالیده­اند. این گروه نسبت به پدیدة «صعلکه» نگاهی مثبت داشتند؛ از این‌رو در تصویرهای شعری امیر صعالیک،عروة بن الورد، اثری از ناخرسندی دیده نمی‌شود. در سروده­های این شاعر، نشانه­های شادمانی، رضایت­مندی و بهزیستی به چشم می­خورد. در این جستار، با واکاوی دیوان عروه، تحلیل درون­متنی و سنجش سروده­های شاعر مفاهیم روان‌شناسی، مثبت‫نگری عروه به سیرة عیّاری و شادمانی وی از زندگی صعلوکی تبیین شده ‫‌است. همچنین علل شادمانی عروه بررسی گردید و معلوم شد که عزّت نفس، مشارکت اجتماعی و خوش‌بینی از عوامل شادمانی و رضایت­مندی این شاعر عیّار بوده‌است.