تبیین فرایند اجتماعی شدن فرزندان در تجارب والدین

مقدمه: از دیرباز تا به امروز مسأله تربیت فرزندان مهم‌ترین دل‌مشغولی پدران و مادران بوده است. از این رو، مطالعه حاضر با هدف تبیین فرایند اجتماعی شدن فرزندان در تجارب والدین صورت گرفت. روش‌: ‌پژوهش به روش نظریه مبنایی انجام یافت. شرکت‌ کنندگان 30 تن از والدین ساکن تهران بودند که به دو روش نمونه‌گیری مبتنی بر هدف و نظری انتخاب شدند. گرد‌آوری داده‌ها با مصاحبه‌های عمیق و نیمه ساختارمند طی سال‌های 93-1392 صورت گرفت. داده‌ها با استفاده از روش Corbin و Strauss تحلیل شد. یافته‌ها: چهار فرایند "گفت و شنود"، "کنترل"، "فضاسازی و مدیریت روابط" و "کسب آمادگی" به عنوان فرایندهای اصلی شناسایی شد؛ در حالی که در تعدادی از خانواده‌ها الگوهای با کیفیت گفت و شنود مورد استفاده قرار می‌گرفت، برخی اعتقاد چندانی به کارایی گفتار نداشتند. در مواردی هم واژه دوم گفت و شنود حذف شد و حالت تک‌گویی به خود گرفت. همچنین، کنترل به اشکال مختلف انجام یافت و معطوف به حفظ فرزندان از مخاطرات اجتماعی بود. خلق فضاهای مدیریت شده توسط والدین فرایندی بود که برای ایجاد، حفظ و ارتقای رفتارهای مطلوب و نیز تغییر یا حذف رفتارهای نامطلوب استفاده شد. در نهایت، با توجه به این که اکثر والدین آمادگی کافی برای پرورش فرزندان نداشتند، در مواجهه با مشکلات به صورت‌های مختلف به کسب آمادگی پرداختند. نتیجه‎گیری: در فرایند اجتماعی کردن فرزند مهم‌ترین تأکید والدین، حفظ فرزندان از خطرات است و در عین حال می‌کوشند تا زمینه پیشرفت آنان را با کنترل و مدیریت شرایط فراهم کنند.