تبیین صفات تأثیرگذار خانه در شکل‌گیری دلبستگی انسان به آن {ارایۀ یک مدل فرآیند علّی}

دلبستگی به خانه، پیوند عاطفی میان انسان و خانه است که افزایش کیفیت زندگی انسان‌ها و سکینۀ خاطر آنان در خانه را در پی دارد. این مقاله با هدف شناسایی نقش معماری خانه در ایجاد و یا ارتقای این پیوند عاطفی، به دنبال شناخت ویژگی‌ها و صفات مؤثر خانه در این زمینه می‌باشد. لذا در پی پاسخ به این پرسش است که «از میان صفات و کیفیات متعدد ملازم با مفهوم خانه، کدام‌یک نقش مؤثری در دلبستگی انسان به خانه دارد؟» از آن‌جایی که این صفات رابطۀ تنگاتنگی با فاکتورهای فیزیکی فضا دارند، این پژوهش می‌تواند به عنوان یک پژوهش پایه، مبنایی برای شناخت عوامل کالبدی تأثیرگذار بر دلبستگی انسان به خانه ارائه نماید. این پژوهش روش فرآیند علّی در خلق نظریات را به کار می‌گیرد و با برقراری ارتباط علّی میان مفاهیم حوزه‌های مورد مطالعه، در چند گام به پاسخ پرسش پژوهش نزدیک می‌گردد. بر این مبنا لنگرگاه بودن، شاخصی برای شأن اجتماعی، بستری برای شکل‌گیری خاطرات شیرین و بستری برای رفع نیاز رفتارها، صفاتی از خانه هستند که ارتباط علّی با دلبستگی به خانه داشته و دستیابی به راهکارهای خلق و تعالی این صفات در خانه، احتمال دلبستگی انسان به خانه را افزایش می‌دهد