تبیین روان‌شناختی تکاملی قتل عمد

روان‌شناسی‌تکاملی، رویکردی است شناختی به رفتارهای اجتماعی که ذهن را ثمره سازگاری انسان با ضرورت‌های بوم‌شناختی و اجتماعی خویش می‌بیند و تلاش می‌کند تا کارکرد تکاملی رفتارهای انسان، از جمله رفتارهای خشونت آمیز او را درک کند. این رویکرد از لحاظ روش‌شناختی دارای شیوه‌ای تلفیقی است. شیوه‌ای که رفتارهای انسان را نتیجه تعامل متقابل عوامل سرشتی و محیطی در مسیری چندین هزار ساله می‌داند و توضیح می دهد که علت و نحوه شکل‌گیری رفتار با بررسی دستگاه شناختی انسان، که نشانه‌های بسیاری از گذشته ‌این موجود پیچیده به همراه دارد، قابل شناسایی است. روان‌شناسی‌تکاملی به جای اینکه رفتارهای خشن، نظیر قتل عمد را به عنوان ناهنجاری شناسایی کند به دنبال پاسخی برای چرایی شکل گیری مقدمات روان‌شناختی چنین رفتارهایی در محیط آبا و اجدادی انسان است و پاسخ‌های قابل تاملی برای توضیح الگوهای ثابت در نمودارهای مرتبط با قتل عمد دارد. الگوهایی که نشان می‌دهند قتل عمد غالباً توسط مردان جوانی رخ می‌دهد که از دسترسی به فرصت‌های اجتماعی و اقتصادی مشروع محرومند. این رویکرد با توجه به تمرکزی که بر روی جنس و سن به عنوان عوامل تعیین کننده در رشد انسان دارد، می‌تواند فرضیه‌های جرم شناختی مناسبی برای توجیه رفتارهای خشن انسان مطرح کند. مقاله حاضر به شیوه‌ی توصیفی و تحلیلی با استفاده از تحقیقات موجود، چگونگی تبیین قتل عمد توسط روان‌شناسی‌تکاملی را بیان می‌کند.