تبیین داوری زیباشناختی از منظر فارابی با بهره گیری از ایدئال زیبایی کانت

فارابی  به عنوان «معلم ثانی» و مؤسس فلسفۀ اسلامی، یکی از مهم ترین فیلسوفان در عرصۀ فلسفۀ اسلامی است. او همانند دیگر فیلسوفان و عرفای مسلمان بحث مستقلی در رابطه با تمام مفاهیم زیباشناسی ندارد. در این پژوهش تلاش می‌شود یکی از مهم ترین مفاهیم زیباشناسی مدرن، یعنی «داوری زیباشناختی»از منظر فارابی، تحلیل شود و برای رسیدن به این امر، از برخی  مفاهیم کلیدی در نظام زیباشناسی کانت به عنوان یکی از نقاط عطف زیباشناسی مدرن، استفاده می‌شود. در این نوشتار با استفاده از روش گردآوری کتابخانه‌ای و تحلیل محتوا، ابتدا مفاهیمی همچون «کمال ثانی» در فلسفۀ فارابی و  «ایدئال زیبایی»  در فلسفۀ کانت بررسی می‌شود و پس از آن تلاش می‌شود تبیینی نوین از داوری زیباشناختی از منظر فارابی ارائه گردد. نتایج این پژوهش نشان می‌دهد هنر معیار برای ارزیابی زیباشناختی از منظر فارابی هنری است که دارای ویژگی‌هایی که نوع آن شیء اقتضا می‌کند، باشد و مخاطب را به سوی سعادت حقیقی سوق دهد. این معیار متناظر با تعریف ایدئال زیبایی کانت است که با ترکیب ایده متعارف و ایده عقلی در فلسفۀ کانت وضوح می یابد.