تبیین خوشه‌ای شدن جرم‌ در منطقه 12 شهر تهران براساس نظریه نابسامانی اجتماعی

زمینه و هدف: عوامل اقتصادی، اجتماعی و مکانی بر شکل­گیری کانون­های جرم­خیز تأثیر می­گذارند. بر همین اساس هدف پژوهش حاضر تبیین شکل­گیری کانون­های جرم­خیز در منطقه 12 شهر تهران بر اساس مؤلفه­های نظریه نابسامانی اجتماعی است. روش­شناسی: روش پژوهش حاضر توصیفی-تحلیلی و بهره­گیری از روش­های کاربردی نظیر بیضی انحراف معیار و تحلیل عاملی در محیط سامانه اطلاعات جغرافیایی(GIS) می­باشد. یافته­ ها: مقدار آماره­ موران برای مجموع جرایم شهری در منطقه­ 12، 34/0 و نمره­ Z، 86/15 است که نشان­دهنده خوشه­ای بودن آنها است. کانون­های جرم­خیز بر کانون‌های فقر نظیر ارگ پامنار، فردوسی-لاله­زار، بهارستان سعدی، مختاری تختی، قیام، کوثر، شوش و سیروس تمرکز دارند. منطقه 12 با 17/3% کل جمعیت و 7/2درصدکل مساحت شهر تهران، 32/9 درصد جرایم شهر تهران در آن رخ داده است. همین‌طور تحرک مسکونی بالا و تنوع قومی، خودکنترلی منطقه را کاهش داده است. نتیجه­گیری: مؤلفه­های فقر، تراکم جمعیت و تنوع قومی زمینه­های تسهیل وقوع جرایم در منطقه 12 را فراهم نموده­اند. در واقع، نوعی همبستگی مثبت بین این مؤلفه­ها و وقوع جرم در منطقه 12 وجود دارد.