تاثیر پلاسمای غنی از پلاکت بر پیشگیری از گشادی تونل در عمل بازسازی رباط متقاطع جلویی با استفاده از تاندون چهار لایه هامسترینگ خود بیمار (کارآزمایی بالینی تصادفی)

پیش‌زمینه: استفاده از پلاسمای غنی از پلاکت (PRP) به‌عنوان کمک برای ترمیم بافتی در جراحی ارتوپدی روز به روز طرفدار پیدا می‌کند. گشادی تونل پس از بازسازی رباط متقاطع جلویی پدیده شناخته شده است که می‌تواند جراحی بازنگری را به مخاطره بیاندازد. هدف مطالعه حاضر بررسی تاثیر پلاسمای غنی از پلاکت در پیشگیری از گشادی تونل در بازسازی رباط متقاطع جلویی بود. مواد و روش:‌ در یک مطالعه بالینی تصادفی آینده‌نگر، در طی یک سال بیمارانی که تحت عمل بازسازی رباط متقاطع جلویی با استفاده از گرافت ها‌مسترینگ قرار می‌گرفتند به‌صورت تصادفی به دو گروه ۲۵ نفری تزریق پلاسمای غنی از پلاکت داخل تونل‌ها حوالی عمل (گروه ۱) و بدون تزریق (گروه ۲) تقسیم شدند. سی‌تی‌اسکن زانو‌ها روز بعد از عمل و ۳ ماه بعد از عمل انجام شد و قطر تونل‌ها اندازه‌گیری گردید. بیماران در طی ۳ ماه از نظر بالینی بررسی شدند و همزمان میزان شلی مفصلی نیز سنجیده شد. یافته‌ها: سه ماه بعد از عمل همه بیماران بدون درد و دارای زانوی پایدار، تست «لاکمن» منفی و دامنه حرکات خوب بودند.‌ نتایج آرترومتری در هر دو گروه به‌طور مشخصی بهبود یافتند (۰۰۱/۰>p). علی‌رغم آنکه بروز گشادی تونل در گروه پلاسما اندکی کمتر از گروه کنترل بود، بین دو گروه نه در ورودی یا وسط تونل فمور و نه در ورودی یا وسط تونل تیبیا، ختلاف معنی‌داری وجود نداشت ( ۰۵/p ≥۰). نتیجه‌گیری: این بررسی نشان داد پلاسمای غنی از پلاکت تأثیر واضحی در پیشگیری از گشاد شدن تونل پس از بازسازی رباط متقاطع جلویی ندارد.