تاثیر ورزش درمانی بر علائم اختلال بیش فعالی/کم توجهی دانش آموزان دوره ابتدایی رفسنجان

زمینه و هدف: کودکان دچار اختلال بیش‌فعالی/کم‌توجهی، اولین قربانی غفلت عاطفی، رفتاری و آموزشی هستند. پس درمان این کودکان امری ضروری است. مطالعه حاضر با هدف تعیین اثربخشی ورزش درمانی بر میزان علائم اختلال بیش‌فعالی/کم-توجهی کودکان دوره ابتدایی انجام شد. مواد و روش‌ها: بر اساس مقیاس conners و مصاحبه بالینی، 80 کودک دارای اختلال بیش فعالی/کم توجهی از مدارس شهر رفسنجان به روش تصادفی انتخاب و به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم گردیدند. گروه آزمایش تحت 10 جلسه ورزش درمانی به شیوه‌ی tatemi درمانی قرار گرفتند. پس آزمون و آزمون پیگیری از هر دو گروه انجام و در نهایت اطلاعات با استفاده از آزمون اندازه‌گیری مکرر، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: یافته‌های مطالعه حاکی از کاهش معنادار میزان بیش فعالی، تکانش‌گری و کم‌توجهی در گروه آزمایش می باشد. این تفاوت در زمان پیگیری نیز قابل توجه بود. نتیجه گیری: در نهایت می‌توان چنین نتیجه گرفت که از ورزش درمانی یا بازی درمانی به عنوان نوعی درمان جایگزین یا مکمل برای کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی/کم توجهی می‌توان استفاده نمود. واژه های کلیدی: اختلال بیش فعالی/کم توجهی، ورزش درمانی، دوره ابتدایی