تاثیر هیدروکلروتیازید بر مدت‌زمان دفع سنگ‌های لگنچه کلیه بعد از سنگ‌شکنی برون اندامی

مقدمه: سنگ­شکنی برون اندامی (Extracorporeal shockwave lithotripsy, ESWL)، یکی از روش­های کم تهاجمی درمان سنگ­های کلیوی است. موارد متعددی از جمله سن، جنس، وزن بیمار و اندازه، محل و جنس سنگ و کاربرد برخی داروها، موفقیت سنگ­شکنی را تسهیل می­کنند. بدین منظور مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر هیدروکلروتیازید بر مدت ‌زمان دفع سنگ­های لگنچه کلیه بعد از ESWL انجام شد. مواد و روش­ها: در این کارآزمایی بالینی، 199 بیمار با سنگ­های کوچک‌تر از 20 میلی­متر ناحیه لگنچه، مراجعه­کننده به بخش سنگ­شکنی بیمارستان مرادی رفسنجان طی سال­های 1395-1394، بررسی شدند. پس از سنگ­شکنی، بیماران، به شیوه تصادفی در دو گروه مداخله مصرف قرص هیدروکلروتیازید 25 میلی­گرم هر 12 ساعت به مدت 2 هفته و کنترل پلاسبو به مدت 2 هفته قرار گرفتند. داده­ها با  آزمون­­های آماری من­ویتنی و کروسکال والیس بررسی شدند. یافته­ ها: موفقیت سنگ­شکنی در گروه هیدروکلروتیازید 01/73 درصد و در گروه پلاسبو 7/71 درصد بود (840/0=p). میانگین مدت­زمان دفع سنگ گروه هیدروکلروتیازید 92/2±49/5 روز و گروه پلاسبو 98/3±46/6 روز بود (147/0=p). در گروه هیدروکلروتیازید، مدت­زمان دفع سنگ در بیماران با اندازه سنگ 20-16 میلی­متر کمتر از بیماران با سنگ­های کوچک‌تر از 16 میلی­متر بود (024/0=p). میانگین مدت­زمان دفع سنگ بیماران 35-19 سال (004/0=p) و بیماران با سنگ سمت راست (049/0=p) گروه هیدروکلروتیازید کمتر از گروه پلاسبو بود. نتیجه ­گیری: تجویز هیدروکلروتیازید، مدت‌زمان دفع سنگ بعد از ESWL را به لحاظ بالینی کاهش داد هرچند به لحاظ آماری معنی­دار نبود. با توجه به اثربخشی هیدروکلروتیازید در دفع سنگ افراد جوان و سنگ‌های با اندازه بزرگ­تر، شاید بتوان  جهت کاهش زمان دفع سنگ از این دارو در بیماران استفاده نمود.