تاثیر هشت هفته تمرین مقاومتی بالاتنه، پایین تنه و ترکیبی بر سطوح سرمی آدیپونکتین، هموسیستئین و مقاومت به انسولین زنان سالم غیرفعال

مقدمه و اهداف افزایش هموسیستئین و مقاومت به انسولین و کاهش آدیپونکتین از عوامل خطر بیماری­های قلبی-عروقی و متابولیکی می­باشد. یکی از مداخلات درمانی موثر برای کاهش این فاکتورهای خطر انجام تمرینات ورزشی منظم است. هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر 8 هفته تمرین مقاومتی بالاتنه، پایین­تنه و ترکیبی بر غلطت آدیپونکتین، هموسیستئین و مقاومت به انسولین دانشجویان زنان سالم تمرین­نکرده بود. مواد و روش‌ها 56 زن سالم (سن:3±21 سال، وزن 5±60 کیلو­گرم، قد 5±160 سانتی­ متر، شاخص توده بدن (BMI) 5/3±5/21 کیلوگرم ﺑﺮ متر مربع) داوطلبانه در مطالعه حاضر شرکت نمودند. بعد از دو جلسه آشنایی و تعیین قدرت بیشینه آزمودنی­ ها به ­طور تصادفی به چهار گروه مقاومتی بالاتنه، مقاومتی پایین ­تنه، ترکیبی (بالاتنه و پایی تنه) و کنترل تقسیم شدند. گروه­ های تمرینی به مدت 8 هفته، سه جلسه در هفته، 6 حرکت مقاومتی برای بالا تنه، پایین­ تنه، ترکیب بالاتنه و پایین­ تنه را اجرا نمودند. نمونه ­های خون برای اندازه­ گیری آدیپونکتین، هموسیستئین و مقاومت به انسولین قبل، بعد از چهار هفته و در پایان دوره تمرین گرفته شد. یافته‌ها نشان داده شد که  سطوح آدیپونکتین بعد از 8 هفته تمرین مقاومتی بالاتنه، پایین ­تنه و ترکیبی افزایش معنادار داشت. بیشترین افزایش در گروه تمرینی پایین­تنه و کمترین افزایش در گروه تمرینی بالاتنه بود. همچنین، سطوح هموسیستئین در گروه مقاومتی پایین ­تنه و ترکیبی کاهش معناداری یافت. شاخص مقاومت به انسولین نیز در گروه­ های تمرینی پایین­ تنه و ترکیبی کاهش معناداری یافت. نتیجه‌ گیری انجام 8 هفته تمرین مقاومتی بالاتنه، پایین­ تنه و ترکیبی افزایش معناداری در سطوح آدیپونکتین و کاهش معناداری در سطوح مقاومت به انسولین و هموسیستئین زنان سالم تمرین­نکرده ایجاد می­کند که این تغییرات به­ طور مستقیم به توده عضلانی درگیر و طول تمرین بستگی دارد؛ به عبارتی دیگر، هرچه توده عضلانی بیشتری در مدت طولانی به کار گرفته شود، احتمالا از مزایای بیشتری در رابطه با افزایش آدیپونکتین سرم و کاهش مقاومت به انسولین و کاهش هموسیستئین و در کل کاهش فاکتورهای خطر ابتلا به بیماری­های قلبی-عروقی و متابولیک می­توان بهره برد.