تاثیر نوع فرایند خمیرسازی بر سیلیس زدایی از لیکور سیاه کلش برنج

کلش برنج در کشورهای فاقد منابع چوبی کافی می‌تواند به عنوان یکی از مواد اولیه مناسب برای تولید خمیرکاغذ شیمیایی مورد استفاده قرار گیرد. اما سیلیس موجود در کلش محدودیت‌هایی را برای کاربرد این ماده در صنایع کاغذسازی ایجاد می‌کند و همچنین بخش‌هایی نظیر آماده‌سازی ماده اولیه، دیگ پخت، سیستم بازیابی مواد شیمیایی، سودسازی، ماشین کاغذ و نیز بازیابی انرژی را نیز تحت تاثیر قرار می‌دهد. در این تحقیق تاثیر فرایند‌های مختلف خمیر‌سازی سودا ، سودا- آنتراکینون و اسید فرمیک بر میزان سیلیس‌زدایی از کلش برنج در سه محدوده عدد کاپای 15، 25 و 35 بررسی شده است. نتایج نشان داده است که در فرایند پخت سودا با افزایش غلظت ماده شیمیایی پخت و در نتیجه کاهش عدد کاپا از 35 به 15، میزان سیلیس موجود در خمیرکاغذ از 27/17 به 41/7 درصد کاهش یافته در حالی که همزمان میزان سیلیس موجود در لیکور سیاه نیز از 34/1 به 20/11 درصد افزایش یافته است. در فرایند سودا - آنتراکینون میزان سیلیس موجود در لیکور سیاه در حدود 115درصد کمتر از فرایند سودا بوده است. نتایج در خمیرسازی اسید فرمیک در مقایسه با فرایندهای متداول ذکر شده کاملاً متفاوت بوده و نشان داده است که مقدار سیلیس خمیرکاغذ با کاهش عدد کاپا از 35 به 15 افزایش یافته است. به طوری که میزان سیلیس موجود در خمیرکاغذ در عدد کاپای 15 به مقدار 18 درصد بوده است. بنابراین در صورت استفاده از فرایندهای خمیر‌سازی سودا- آنتراکینون و اسید فرمیک نه تنها می توان کاهش قابل ملاحظه ای در سیلیس موجود در لیکور سیاه ایجاد کرد بلکه تولید خمیرکاغذ شیمیایی بدون مشکلات زیست محیطی نیز اقتصادی‌تر گردد.