تاثیر مصرف کمی شبکه های تلویزیونی بر شکل گیری الگوهای ارتباطی زوجین با بررسی نقش متغیر های میانجی

با توجه به اهمیت نقش تلویزیون بر پر کردن میزان اوقات فراغت و تاثیرگذاری بر روابط افراد به ویژه زوجین، پژوهش حاضر به بررسی تدوین مدل الگوهای ارتباطی زوجینشاغل شهر بیرجند در جهت تاثیر مصرف کمی شبکه های تلویزیون با توجه به متغیرهای میانجی ؛که دراینجا راهبردهای کنترل فکردر نظر گرفته شده ؛ پرداخته است. روش پژوهش از نوع همبستگی و نمونه آماری این پژوهش 350 نفر از متأهلین کارمند شهر بیرجند در سال 1393 می­باشد که به روش نمونه گیری چند مرحله ای انتخاب شدند. ابزارها شامل پرسشنامه محقق ساخته مصرف کمی رسانه دیداری (تلویزیون)، پرسشنامه الگوهای ارتباطی زوجین کریستنسن و سالاوی، 1984، و پرسشنامه راهبردهای کنترل فکر ولز و دیویس، 1994، می­باشد که در اختیار افراد نمونه قرار گرفت و از روش مدل یابی معادلات ساختاری بهره گرفته شد. مدل برازش یافته نشان داد مدت زمان تماشای برنامه های شبکه تخصصی (آموزش، قرآن، بازار، ورزش، سلامت) از طریق افزایش راهبرد های انطباقی کنترل فکرافزایش دهنده الگوی ارتباطی سازنده زوجین است و مدت زمان تماشای برنامه های شبکه سرگرمی(نمایش و تماشا) از طریق افزایش راهبرد های غیر انطباقیکاهش دهنده الگوی ارتباطی سازنده زوجین است. نتایج در این راستا بحث شد.