تاثیر عدم‌ قطعیت‌ عیار در برنامه‌ریزی تولید بلندمدت ذخایر دو عنصری

برنامه‌ریزی تولید بلندمدت تاثیر بسزایی در ارزیابی‌ اقتصادی پروژ‏ه‏های معدنی دارد. در برنامه‏ریزی تولید استفاده از یک مدل بلوکی عیاری با دقت بالا اهمیت ویژه‌ای دارد. برای ایجاد مدل بلوکی عیاری انتخاب یک روش تخمین مناسب گامی مهم تلقی می‌­شود. معمولا برای تخمین عیار در کانسارهای چند عنصره از روش کوکریجینگ (CoKriging) استفاده می‏شود اما این روش به دلیل وجود اثر هموارسازی، معمولا با خطا همراه است. برای حل این مساله می‌توان از روش سنتی شبیه‌سازی توام متوالی گوسی (SGCOSIM) استفاده نکرد. اما این روش نیز به دلایلی مانند استفاده از انواع مدل‌های واریوگرام، پیچیدگی محاسبات، زمان‌بر بودن و دشواری اعتبارسنجی، جذابیت کمتری دارد. برای حل این مساله، می‏توان با استفاده از روش‏هایی مانند تبدیل شرطی متوالی (SCT) و یا تحلیل مولفه‌های اصلی (PCA)، همبستگی بین عناصر را حذف کرد. ایراد اساسی در روش‌های فوق عدم امکان حذف همبستگی در همه گام‏ها است. برای این منظور در ابتدا می‌توان از روش فاکتورهای خودهمبستگی کمینه/بیشینه (MAF) همبستگی را حذف و در مرحله بعد، عناصر مستقل را با روش شبیه‏سازی متوالی گوسی (SGS)، شبیه‌سازی کرد. در این پژوهش، کانسار سرب و روی گوشفیل به عنوان مطالعه موردی در نظر گرفته شده است. به منظور تخمین عیار از روش کوکریجینگ و برای حذف همبستگی روش MAF مورد استفاده قرار گرفت و پس از آن  برای شبیه‌سازی، روش SGS به کار گرفته شد. در نهایت، مقایسه نتایج برنامه‌ریزی تولید بلندمدت، برای مدل‏های عیاری حاصل از روش‌های تخمین و شبیه‏سازی انجام گرفت که بر اساس آن NPV حاصل از روش کوکریجینگ، 22 درصد کمتر از NPV کمینه به­دست آمده از مدل‏های شبیه‏سازی شده است.